Zeeprik
| Zeeprik Petromyzon marinus | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Niet bedreigd | |||
| Leefgebied | noordelijke en westelijke deel Atlantische Oceaan bij Europa en Noord-Amerika | ||
| Leefomgeving | Kustgebieden en aansluitende rivieren | ||
| Behoort tot de | kaakloze vissen (Agnatha), Zoetwatervissen, Zoutwatervissen, Beenvissen, Vissen | ||
| |||
De zeeprik (Petromyzon marinus) is een andere vissen levende lamprei afkomstig uit het noordelijk halfrond. Het behoort tot de kaakloze vissen (Agnatha). Het wordt soms de "vampiervis" genoemd.
De soort wordt gevonden in de noordelijke en westelijke Atlantische Oceaan langs de kusten van Europa en Noord-Amerika, in de westelijke Middellandse Zee, de Zwarte Zee, en als een invasieve soort (waar ze eigenlijk niet thuis horen) in de oevers van de Grote Meren. Ze zijn gevonden op diepten tot 4000 meter en kunnen temperaturen verdragen van 1–20 °C. In Europa vindt je ze vooral in noord-centraal Portugal, noord-noordwesten van Spanje en west-zuidwesten van Frankrijk. Komen in Nederland zo nu en dan voor in de Friese meren, het IJsselmeer, de grote rivieren en plant zich voort in de Roer bij Roermond. In België zijn ze nog zeldzamer en komen voor in de buurt van Asper en Dendermonde.
Beschrijving
De zeeprik heeft een palingachtig lichaam zonder gepaarde vinnen. Zijn mond is kaakloos, rond en zuignapachtig, en even breed of breder dan de kop; scherpe tanden zijn gerangschikt in vele cirkelvormige rijen. Er zijn zeven vertakte of kieuwachtige openingen achter het oog. Zeeprikken zijn olijf- of bruingeel op de rug en zijkant van het lichaam, met wat zwarte tekening, met een lichtere kleuring op de buik. Volwassenen kunnen een lengte bereiken van maximaal 120 cm en een lichaamsgewicht tot 2,3 kg.
vanuit hun leefgebieden in meren of zee migreren ze rivieren op om te paaien. Vrouwtjes leggen een groot aantal eieren in nesten die door mannetjes zijn gemaakt in de modder van stromen met matig sterke stroming. Het paaien wordt gevolgd door de dood van de volwassen zeeprikken.
De zeeprik gebruikt zijn zuignapachtige mond om zich aan de huid van een vis te hechten en raspt weefsel weg met zijn scherpe, indringende tong en verhoornde tanden. Zo zuigen ze zich vast op bijvoorbeeld haaien en roggen. Doordat de zeeprik invasief is in grote meren zoals in Noord-Amerika, wordt het daar gezien als een plaag, omdat hun aanwezigheid ten koste gaat van de vissen die er wel thuishoren.