Werkkamp

Een werkkamp is een afgesloten geheel waar mensen onder (zekere) dwang arbeid moeten verrichten (dwangarbeiders). Op het terrein staan veelal houten barakken waar de dwangarbeiders als gevangenen moeten verblijven. De werkzaamheden zijn heel divers en kan ook plaatsvinden in een nabij gelegen fabriek.

In de crisisjaren (rond 1930) toen er veel armoede, werkloosheid en landloperij was, werden mensen ook naar dergelijke kampen gestuurd. Dit werd de werkverschaffing genoemd. Je zou hierbij ook kunnen spreken van een soort heropvoeding, hoewel het doel was om de mensen een nuttige tijdsbesteding te geven. Zo zijn er bijvoorbeeld mensen aan het werk gezet om kanalen of zwembaden te graven met schep en kruiwagen.

In de Tweede Wereldoorlog werden dergelijke kampen gebruikt om Joden te verzamelen, die later ook naar Kamp Westerbork en verder naar de concentratie- en vernietigingskampen werden gedeporteerd. In Nazi-Duitsland werden dergelijke kampen ook gebruikt voor echte dwangarbeid onder (zeer) slechte omstandigheden. Ook werden de gevangenen ingezet in de oorlogsindustrie. Zo waren er bij Auschwitz-Birkenau fabrieken van IG Farben voor de productie van synthetisch rubber (voor autobanden en dergelijke). De grondstoffen die hiervoor nodig waren werden door de gevangenen in de buurt van de fabriek afgegraven en getransporteerd, vaak onder erbarmelijke omstandigheden.

In Rusland werden dergelijke werkkampen Goelagkampen genoemd.