Spreektaal
Spreektaal is de taal die je gebruikt als je met elkaar praat. Bij spreektaal gebruik je vaker informele woorden. Je improviseert daarbij: je zegt wat je op een bepaald moment tegen iemand wilt zeggen. Versprekingen en onafgemaakte zinnen zijn daarbij mogelijk.
Het tegenovergestelde van spreektaal is schrijftaal. Die is vaak met meer zorg opgeschreven, kan ook later nog worden gelezen en is formeler. Bijvoorbeeld een werkstuk, een officiële brief, een rapport en dergelijke.
Een formele manier is bijvoorbeeld als je een ander met u aanspreekt en met meneer of mevrouw.
Een informele manier is als je tegen iemand je zegt of bij de voornaam noemt.
Formeel taalgebruik klinkt netter (of ouderwets). Informeel taalgebruik is wat losser. Als je met de koningin in gesprek zou zijn dan zeg je formeel Majesteit. Er zijn maar weinig mensen die Beatrix mogen zeggen tegen de koningin. De koningin bij de voornaam noemen is erg informeel.
Spreektaal praat je tegen je vrienden. Schrijftaal tegen de koning. Als je een brief naar je vriend schrijft zeg je: 'Hoi Pietje, jammer genoeg kan ik door dingen die hier gebeuren niet bij je komen, groetjes Meike.' Als je een brief naar de koning schrijft zeg je: 'Geachte heer P. de Vries. Helaas zal het mij niet lukken om gezien de omstandigheden, bij u op bezoek te komen. Met vriendelijke groet, M. Hoogland.'
Als je opeens "u" tegen je vriend zou zeggen, zou hij raar opkijken. Als je "je" tegen de koning zou zeggen, zou hij raar opkijken.
 |
Dit artikel is een beginnetje. Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.
Meer informatie over dit onderwerp vind je hier: |
 |
Dit artikel is een beginnetje.
|