Pieter Zeeman
| Wetenschapper | |||
| |||
| Pieter Zeeman | |||
| Persoonlijke info | |||
|---|---|---|---|
| Geboren | 25 mei 1865 | ||
| Geboorteplaats | Zonnemaire, Zeeland | ||
| Geboorteland |  Nederland
| ||
| Overleden | 9 oktober 1943 | ||
| Overleden te | Amsterdam | ||
| Bekend van | |||
| Vakgebied | Natuurkunde | ||
| Bekend van | Nobelprijs voor de Natuurkundein 1902, voor het onderzoek naar de invloed van magnetisme op stralingsfenomenen, samen met Hendrik Lorentz | ||
| |||
Pieter Zeeman werd geboren in Zonnemaire in Zeeland, op 25 mei 1865 en overleed in Amsterdam op 9 oktober 1943. Hij was een Nederlands natuurkundige en Nobelprijswinnaar.
Via de dorpsschool klom hij via de Hogere Burgerschool (HBS) en het gymnasium op naar de Rijksuniversiteit in Leiden. Daar werd hij student van Kamerlingh Onnes en Hendrik Lorentz. In 1890 werd hij benoemd tot assistent van professor Lorentz. Gedurende een half jaar deed hij in Straatsburg onderzoek naar de voortplanting van elektrische trillingen in vloeistoffen. In 1896 werd benoemd tot lector aan de Universiteit van Amsterdam in de natuurkunde.
Daar deed hij onderzoek naar het effect van magnetische velden op licht en ontdekte iets wat nu bekendstaat als het zeemaneffect. Dit heeft te maken met kwantummechanica een zeer ingewikkeld fenomeen. Onder andere Max Planck en anderen gingen verder in op deze studie. Zeeman's ontdekking was een belangrijk bewijs voor Lorentz' theorie van de elektromagnetische straling. Zijn werk op dit gebied was van groot belang voor al het verdere onderzoek naar de opbouw van atomen. Zo had hij al het vermoeden dat er deeltjes moesten zijn, die later bekend werden als de elektronen.
In 1902 won hij samen met Hendrik Lorentz de Nobelprijs voor zijn ontdekking van het zeemaneffect.