Ellis Island
Ellis Island is een eiland vlakbij de haven van New York City. Het ligt dichtbij het Vrijheidsbeeld. Meer dan de helft van de Amerikaanse bevolking kan zijn herkomst terugvoeren tot Ellis Island.
Geschiedenis
Tot 1630 was de indianenstam Kioshk eigenaar van het eiland. Ze noemden het Gull Island, naar de vogels die er woonden. Het eiland was toen niet groter dan 3 dam². Het eiland bestond alleen uit zachte modder en klei.
In 1630 kochten de Nederlandse kolonisten het eiland van de indianen voor een bepaalde lading goederen. Het eiland kreeg weer een andere naam: Oyster Island, naar de oesters die ze daar vonden en verkochten. Tussen 1630 en 1770 heeft het eiland verschillende eigenaren gehad: na de Nederlanders de Engelsen en ook nog een paar Amerikanen. In die tijd werden veel criminelen daar opgehangen. Daarom kreeg het eiland in 1765 een hele gekke naam: Gibbet Island (galg eiland). Omdat er veel piraten werden opgehangen.
In 1770 werd de Amerikaan Samuel Ellis eigenaar van het eiland. Hij was een koopman uit New York en kreeg het eiland in handen terwijl dat nooit officieel is bepaald. Hij noemde het Ellis Island, naar hemzelf. In zijn testament stond dat de baby van zijn zwangere dochter eigenaar van het eiland zou worden, op twee voorwaarden: dat de baby een jongen zou zijn en dat het kind naar hem vernoemd werd. De baby was een jongen, maar stierf vroeg, zodat hij geen eigenaar zou kunnen worden. Samuel Ellis heeft geprobeerd het eiland aan de Amerikaanse regering te verkopen, maar voordat het contract echt officieel ondertekend kon worden, stierf Samuel Ellis. Hij overleed in 1794.
In 1808 kocht de Amerikaanse regering het eiland. Dat kwam omdat de Amerikaanse regering bedacht dat het eiland strategisch stond ter verdediging van New York Harbor in de oorlog tegen Engeland. Ze bouwden een fort op het eiland. Er werden soldaten opgeleid, en er werden wapens opgeslagen (zoals geweren en kanonnen)
Rond 1850 kwamen de meeste Nederlanders Amerika binnen, nu wonen er ongeveer tussen de 20.000 en 50.000 Nederlanders in Amerika. In de nacht van 14 juni 1897 was er een brand op het eiland, de zogenaamde big fire. Het vuur brandde de hele nacht door en verwoeste een groot deel van het gebouw en de Immigration records uit 1855. Er waren meer dan 200 immigranten op dat moment op het eiland. Er is niemand gewond geraakt, en niemand weet waarom het is gebeurd of hoe het is aangestoken.
Tussen 1892 en 1954 kwamen de meeste immigranten via Ellis Island Amerika binnen. De eerste mens die daar aankwam was Annie Moore, 15 jaar oud, uit Cork, Ierland. Ze kwam samen met haar twee jongere broertjes en haar ouders.
Het eiland werd gekozen als plek waar de immigranten het land binnenkwamen omdat er voor 1854 geen speciale plek was waar de immigranten het eiland binnenkwamen. Er werd een nieuwe plek gebouwd, op Ellis Island. Daar kwamen de immigranten vanaf die tijd aan. De immigranten kwamen vooral uit Europa en Azië. In die tijd kreeg het eiland de bijnaam Island of Tears (eiland van de tranen), maar dat viel wel mee. De meeste immigranten waren er maar een paar uur en minder dan twee procent werd terug gestuurd. In de Tweede Wereldoorlog was het een trainingskamp voor het Amerikaanse leger, en was het een gevangenis voor Duitsers en verraders. Er kwamen nog steeds wel immigranten binnen, al waren het er minder dan daarvoor.
In 1965 werd het eiland door president Lyndon B. Johnson verklaard tot nationaal monument. Het is ook nu nog steeds deel van het Statue of Liberty National Monument. Nadat in 1954 Ellis Island dicht ging voor de immigranten, was het gebouw helemaal in verval geraakt. In 1990 ging Ellis Island open en was het een museum waar van alles te zien is over de immigranten die daar in de loop der jaren Amerika binnen kwamen. 1990 is er een $189 miljoen kostende restauratie geweest. De restauratie is volledig betaald uit giften. Er komen jaarlijks zo`n twee miljoen bezoekers per jaar!
Het museum
In 1990 ging het Ellis Island Immigration museum open. Daar leren de bezoekers hoe de immigranten Amerika binnenkwamen. Met hulp van een film, gesprekken van mensen door een telefoon en allemaal grafieken wordt van alles uitgelegd over de immigranten. Er is een “boom” met woorden uit andere talen die in die tijd Amerika binnen zijn gekomen. Buiten is er in de tuin een “Wall of Honor”, waar de namen van de meer dan zeventien miljoen mensen staan. Ook staan de namen van de schepen waar de immigranten mee aankwamen, bijvoorbeeld de SS Rotterdam, er vermeld. Er is veel informatie over het gebouw en de immigranten te vinden.
De Immigranten
Tussen 1892 en 1954 kwamen de meeste immigranten Amerika binnen. Het grootste deel van die mensen waren Europeanen en Aziaten. Deze mensen waren gevlucht omdat ze werden vervolgd in hun land, omdat ze het “verkeerde” geloof hadden of omdat er te weinig werk was. In Amerika was dit alles niet, dus beter. Amerika was voor veel mensen ook een betere plek om te leven, omdat sommigen al mensen kenden die daar woonden. Er was ook veel werk in Amerika. Van de mensen die in New York wonen is 15,8% Latijns-Amerikaan, 14,4% Italiaans, 14,2% Ibero-Amerikaan, 12,9% Iers en 11,1% komt uit Engeland. Zo kwamen de mensen binnen, via Lady Liberty.
De reis
De mensen die naar Amerika kwamen hadden meestal jarenlang gespaard om de reis te kunnen betalen. Vaak kregen de mensen ook nog geld van andere familieleden. De meeste mensen konden zich niet meer dan een derdeklaskaartje veroorloven. Niet dat het veel uitmaakte, iedereen zat toch door elkaar heen.
Zo zag de reis er meestal uit: eerst met de trein naar de haven, daarna met de boot naar Amerika en vanuit daar verder het land in. De boottocht duurde als het tegenzat soms wel drie maanden. Nu was het gevaarlijkste van de reis de bootreis. Dat komt doordat de boten niet erg veilig waren. Vaak was er storm op zee en dan sloegen de golven vaak over de rand van de boot heen. Daardoor verdronken veel mensen en veel mensen werden ziek. Het probleem van ziek worden, is dat je de andere mensen aansteekt, binnen korte tijd was dus de hele boot ziek. De bagage van de mensen bestond vaak uit niet meer dan een klein koffertje met een paar kleren, een beetje geld en soms nog een knuffel van een van de kinderen.
Controles Voor En Na Binnenkomst
Aan boord van het schip waarmee ze de (levens) gevaarlijke reis maakten, werden de mensen die eerste of tweede klas reisden kort onderzocht op ziektes, de Amerikanen dachten dat als je zo`n kaartje kon kopen geen gevaar was voor Amerika. De mensen die echter derde klas reisden moesten nog voor een controle naar Ellis Eiland. Daar werd gecontroleerd of je niet ziek was en geen handicaps of chronische aandoeningen had. Als er door de doktoren werd gezegd dat je ziek was dan kreeg je een letter op je jas die bij je ziekte hoorde. Vervolgens werd je dan naar een van de ziekenhuizen aan de overkant van de Hudson. Meer dan 3.000 mensen stierven in die ziekenhuizen. Alle immigranten die gezond waren en geen strafblad hadden kregen een lijst met 29 vragen. Er werd gevraagd naar naam, werk, ervaring en geld. Na dit alles werd je officieel inwoner van de USA. Er werden wel mensen terug gestuurd naar huis, maar dat was in totaal 2% van de meer dan zeventien miljoen mensen! Als je naar huis werd gestuurd, werd je gewoon op de eerste boot naar huis gezet. Sommige mensen konden dit niet aan en pleegden zelfmoord, in totaal pleegden 3.000 mensen zelfmoord. Een paar mensen die weer terug moesten sprongen overboord, in de hoop dat ze weer terug konden zwemmen naar Manhattan, maar verdronken… Als de mensen werden toegelaten, moesten ze wachten tot ze Amerika echt binnen konden. Er waren een paar bedden waar een hele hoop mensen in moesten slapen. Er was wel wat te eten, maar veel te weinig voor alle mensen.