Cappadocië
| Nationaal Park Göreme en de rotsen van Cappadocië | |
|
| |
|---|---|
| Het landschap van Cappadocië | |
| Land |  Turkije
|
| UNESCO-regio | Azië en Grote Oceaan |
| Eigenschappen | |
| Werelderfgoed sinds | 1985 |
| Status | Niet bedreigd |
| Type | Gemengd |
| Meer informatie | http://whc.unesco.org/en/list/357 |
| Werelderfgoedlijst van UNESCO | |
Cappadocië is een landstreek in het midden en oosten van Turkije. Het gebied is voor het grootste gedeelte een nationaal park (Göreme) en staat op de Werelderfgoedlijst. Door het gebied stromen de Eufraat en de Kizil Irmak. De hoogste top is de vulkaan Erciyes Dağı met 3917 meter. Andere vulkanen zijn de Hasan Dağı en de Melendiz Dağı. In het gebied liggen verschillende steden, waaronder Nevsehir, Kirsehir, Aksaray, Nigde en Kayseri.
De grond van de streek bestaat voor het grootste gedeelte uit turfsteen, dat tijdens de uitbarstingen van de vulkanen is ontstaan. Het andere deel bestaat uit kalksteen. Beide gesteenten eroderen met een andere snelheid, waardoor het bijzondere grillige landschap ontstaat. In de kalksteengrotten zijn eeuwen geleden kerken gebouwd. Ook zijn er huizen in gemaakt. Vanaf de buitenkant zijn onder andere torens, schoorstenen en sommige wanden met ramen te zien. Tot 1950 beleven deze huizen bewoond, maar vanaf toen verbood de Turkse regering het wonen in de huizen. Dit was omdat ze gevaarlijk waren en de leefomstandigheden verbeterd waren.
Romeinse provincie
Voor de komst van de Romeinen leefden de Hettieten in Cappadocië. Zij hadden hier hun hoofdstad, Hattusa. Later kwamen de Phrygiërs en nog later de Cimmeniërs. Hierna behoorde de streek bij Perzië tot dat Alexander de Grote het veroverde en bij zijn reusachtige rijk voegde. Na de dood van Alexander de Grote kwam Cappadocië in bezit van een adellijk geslacht, dat het drie eeuwen lang regeerde. In 190 v.Chr. koos de regio de kant van de Romeinen bij de Slag bij Magnesia. Cappadocië vocht tegen de Romeinen tijden hun strijd met Pompeius. Pompeius werd echter door de Romeinen verslagen en Cappadocië sloot zich aan bij de Romeinen. Tijdens de strijd tussen Marcus Antonius en Octavianus steunde de regio Octavianus, de later keizer Augustus. Hierdoor kon de regio zelfstandig blijven.
Keizer Tiberius voegde de regio echter in 17 n.Chr. toch bij het Romeinse Rijk. Het werd een provincie. Deze provincie werd niet bestuurd door een gouverneur, maar door een legerleider. De reden was dat de regio vooral militair erg sterk was. Ook waren er veel mijnen voor tin en zilver en kwamen er verschillende andere grondstoffen vandaan, zoals hout, wierook, graan, graniet, katoen, ivoor en papyrus. Ook werd er sinopia gewonnen, een roodbruine kleurstof. Tot in de Renaissance werd dit hier gewonnen voor de fresco's. Tijdens het Byzantijnse Rijk was de regio erg belangrijk.