Henry Ford
| Wetenschapper | |||
| |||
| Henry Ford in 1888 | |||
| Persoonlijke info | |||
|---|---|---|---|
| Volledige naam | Henry Ford | ||
| Geboren | 30 juli 1863 | ||
| Geboorteplaats | Springwells Township, Michigan | ||
| Geboorteland |  Verenigde Staten
| ||
| Overleden | 7 april 1947 (83 jaar) | ||
| Overleden te | Dearborn, Michigan | ||
| Gehuwd met / relatie |
Clara Jane Bryant (1888) | ||
| Bekend van | |||
| Vakgebied | Ingenieur, industrieel, filantroop | ||
| Actief | 1891-1945 | ||
| Bekend van | Oprichten en leiden van de Ford Motor Company, massaproductie met lopende band | ||
| |||
Henry Ford, werd geboren in Springwells Township in Michigan op 30 juli 1863 en overleed in Dearborn in Michican op 7 april 1947. Hij was een Amerikaanse industrieel, zakenmagnaat, oprichter van de Ford Motor Company en hoofdontwikkelaar van de assemblagelijntechniek voor massaproductie. Assemblage betekent samenvoegen van onderdelen en een lijn is hier een soort lopende band. Door de eerste auto te maken die Amerikanen uit de middenklasse zich konden veroorloven, veranderde hij de auto van een dure luxe in een voor meer mensen toegankelijk vervoermiddel dat een diepgaande invloed zou hebben het landschap van de 20e eeuw.
Dankzij Henry Ford is er een hele nieuwe manier van auto's maken ontstaan. Ze werden naar hemzelf genoemd: de Ford.
Levensloop en werk
Hij begon zijn leertijd op de dorpsschool met één klaslokaal. Hij bezocht geen middelbare school, volgde later wel een cursus boekhouden aan een handelsschool.
Op 15-jarige leeftijd haalde Ford de uurwerken van vrienden en buren tientallen keren uit elkaar en zette deze weer in elkaar, waardoor hij de reputatie kreeg van een horlogereparateur.
Ford was er kapot van toen zijn moeder in 1876 stierf
Zijn vader wilde dat hij het boerenbedrijf zou overnemen, maar hij wilde zelf de techniek in. In 1879 verliet Ford het huis om te werken als leerling- machinist in Detroit, eerst bij James F. Flower & Bros., en later bij de Detroit Dry Dock Co. In 1882 keerde hij terug naar Dearborn om te werken op de familieboerderij, waar hij handig werd in het bedienen van de verrijdbare stoommachine van Westinghouse. Hij werd later ingehuurd door Westinghouse om hun stoommachines te onderhouden. In 1875 had hij al de werking gezien van een Nichols en Shepard wegmotor, een voertuig anders dan door paarden getrokken. In 1885 repareerde Ford een Otto-motor. In 1890 begon Ford aan een tweecilindermotor. Hij wist het toen ...
hij wilde auto's maken.
Ford trouwde op 11 april 1888 met Clara Jane Bryant (1866-1950) en ondersteunde zichzelf door te boeren en een zagerij te runnen. Ze kregen één kind, hun zoon Edsel Ford (1893-1943).
Carrière
In 1891 werd Ford ingenieur bij de Edison Illuminating Company uit Detroit. Na zijn promotie tot hoofdingenieur in 1893 had hij genoeg tijd en geld om aandacht te besteden aan zijn experimenten met benzinemotoren. Deze experimenten mondde in 1896 uit met de voltooing van een zelfrijdend voertuig (auto-mobiel), dat hij de Ford Quadricycle noemde. Hij heeft er op 4 juni een proefrit mee gemaakt. Na verschillende testritten heeft Ford gebrainstormd over manieren om de Quadricycle te verbeteren. De auto was gemaakt op vier fietswielen. Vandaar de naam Quadricicle. De motor was een tweecilindermotor. De tweecilindermotor zou 4 pk kunnen produceren. De Quadricycle werd aangedreven door een ketting. De overbrenging had slechts twee versnellingen (eerst tot 16 km per uur, en de 2e tot 32 km/u, maar had geen achteruitversnelling. Dat vinden wij nu niet zo snel, de auto's die we nu hebben zijn veel sneller.
Ook in 1896 woonde Ford een vergadering bij van Edison-managers, waar hij werd voorgesteld aan Thomas Edison. Edison keurde Ford's auto-experimenten goed. Aangemoedigd door Edison ontwierp en bouwde Ford een tweede voertuig en voltooide het in 1898.
Eigen bedrijf
Op 5 augustus 1899 richtte hij de Detroit Automobile Company op. De gemaakte auto's waren echter van een lagere kwaliteit en een hogere prijs dan Ford wilde. Uiteindelijk was het bedrijf geen succes en werd het in januari 1901 ontbonden.
Met de hulp van C. Harold Wills ontwierp, bouwde en reed Ford in oktober 1901 een auto met 26 pk (paardenkracht) en kon er met succes mee racen. Met dit succes richtten Murphy en andere aandeelhouders van de Detroit Automobile Company op 30 november 1901 de Henry Ford Company op. Met Ford als hoofdingenieur. Na de komst van een andere adviseur verliet Ford dit bedrijf en startte een ander bedrijf: Ford & Malcomson, Ltd. Ford ging aan de slag met het ontwerpen van een goedkope auto. Ford & Malcomson werd op 16 juni 1903 opnieuw opgericht als de Ford Motor Company.
Ford demonstreerde vervolgens een nieuw ontworpen auto op het ijs van Lake St. Clair. Daarmee reed hij een record van 147 km/u.
Het Model T (T-Ford) verscheen op 1 oktober 1908. Het had het stuur aan de linkerkant, wat elk ander autobedrijf al snel kopieerde. De auto was zeer eenvoudig te besturen en gemakkelijk en goedkoop te repareren. Het was zo goedkoop, dat in de jaren 1920 een meerderheid van de Amerikaanse chauffeurs had leren rijden op de Model T.
Ford bedacht ook een nieuw concept voor de verkoop: de franchise nemer. Zelfstandige (auto)bedrijven, maar onder de 'paraplu' van Ford Motor Company. Het wagentje werd ook veel aan boeren verkocht als een soort van bedrijfswagen.
In 1913 introduceerde Ford een soort van lopende montage en assemblage band in zijn fabrieken, wat een enorme toename van de productie mogelijk maakte. In 1916 verkochten ze 472.000 auto's.
In 1918 was de helft van alle auto's in de Verenigde Staten een T-model. Vanwege de lopende band montage was er maar één kleur verkrijgbaar: zwart.
De uiteindelijke totale productie in 1927 was 15.007.034 stuks.
Henry Ford droeg het presidentschap van Ford Motor Company in december 1918 over aan zijn zoon Edsel Ford. Ford bleef op de achtergrond aanwezig met veel invloed. Edsel wilde gaan vernieuwen, maar Henry was terughoudend. Door de toenemende concurrentie van onder andere Dodge en Buick, kwamen ze met een nieuw model: Model A, dat in 1927 werd gelanceerd. Er werden er tot 1931 meer dan vier miljoen van gebouwd. In 1932 werd de platte V8 motor op de markt gebracht.
Ford bood zijn werknemers een goed loon en ze werden door het bedrijf deels zelf opgeleid. Er bestond zelfs een soort winstdeling naar het personeel. Ook introduceerde hij de 5-daagse werkweek van 40 uur.
Ondanks zijn sociale insteek kreeg Ford problemen met de vakbonden. Op 7 maart 1932, tijdens de Grote Depressie, ontstond er een soort stakingsmars om 14 eisen aan Henry Ford voor te leggen. Henry bleef zich daar tegen verzetten.
De Ford Motor Company was de laatste autofabrikant in Detroit die de UAW vakbond erkende. Het contract werd ondertekend in juni 1941.
Vliegtuigen
Ford bouwde ook vliegtuigen die sterk op de Fokker V.VII-3m leken. De productie werd stopgezet in 1933, toen de Ford Airplane Division stopte vanwege slechte verkopen tijdens de Grote Depressie.
Internationaal
In 1932 produceerde Ford een derde van alle auto's op de wereld. Het richtte tal van dochterondernemingen op die de Ford-auto's en -vrachtwagens verkochten of in elkaar zetten:
- Ford van Australië
- Ford van Groot-Brittannië
- Ford van Argentinië
- Ford van Brazilië
- Ford van Canada
- Ford van Europa
- Ford India
- Ford Zuid-Afrika
- Ford Mexico
- Ford Filipijnen
Oorlogen en anti-joods
Ford verzette zich tegen oorlog, die hij als een vreselijke verspilling van mensen en spullen beschouwde. In 1915 gaf Ford "Duits-Joodse bankiers" de schuld voor het aanzetten tot de Eerste Wereldoorlog. De Britse fabrieken van Ford produceerden Fordson - tractoren om de Britse voedselvoorziening te vergroten, evenals vrachtwagens en gevechtsvliegtuigmotoren. Toen de VS in 1917 aan de oorlog deelnamen, zweeg Ford over buitenlands beleid. Zijn bedrijf werd een belangrijke leverancier van wapens, met name de Liberty-motor voor gevechtsvliegtuigen en anti-onderzeeërboten.
Ford had zich verzet tegen de deelname van de Verenigde Staten aan de Tweede Wereldoorlog en bleef geloven dat het internationale bedrijfsleven de welvaart kon genereren die oorlogen zou voorkomen.
Ford vond "dat oorlog het product was van hebzuchtige financiers die winst zochten in menselijke vernietiging".
Opnieuw liet hij een dubbele moraal zien. Ford bleef zaken doen met nazi-Duitsland, inclusief de productie van oorlogsmaterieel. Voor Rolls-Royce verzorgde hij de montage van de Merlin-motor (zoals gemonteerd op Spitfire- en Hurricane - jagers).
Er kwam zelfs een vliegtuigfabriek voor de bouw van de B-24 bommenwerper, waarvan er in totaal 18.000 van de band kwamen.
Zijn zoon Edsel overleed in 1943 op 49 jarige leeftijd aan kanker. Zelf kreeg Henry verschillende beroertes in die tijd. Het bedrijf werd bestuurd door een handvol senior executives onder leiding van Charles Sorensen. Henry Ford maakte (mede door zijn zwakkere gezondheid) steeds meer foute beslissingen, ten nadele van het bedrijf. Zijn vrouw en schoondochter dwongen hem om af te treden en het bedrijf af te staan aan zijn kleinzoon Henry Ford II.
In de plaatselijke krant, de Dearborn Independent, verschenen in de jaren 1920 anti-joodse teksten van Ford die zelfs nazi-Duitsland bereikten en daar goed werden ontvangen. Hoewel deze artikelen pogroms en geweld tegen joden veroordeelden, gaven ze de joden zelf de schuld dat ze hen hadden uitgelokt. Volgens sommige getuigenverklaringen is geen van dit werk door Ford geschreven, maar hij stond toe dat zijn naam als schrijver werd gebruikt. Een rechtszaak wegens smaad werd aangespannen door de advocaat van San Francisco en de Joodse organisator van de landbouwcoöperatie, Aaron Sapiro. In 1927 verontschuldigde Ford zich en sloot de krant. Ondertussen had de verkoop van auto's er flink onder geleden.
Zijn laatste en tevens noodlottige hersenbloeding vond plaats in 1947 op 83-jarige leeftijd. Hij overleed op 7 april.