The Canterbury Tales

De pelgrims van de Canterbury Tales in de taveerne van Southwark: houtsnede uit de editie van Richard Pynson (1491/1492).

The Canterbury Tales (De Canterbury-verhalen) is een in het Middelengels geschreven 14e-eeuws boek van Geoffrey Chaucer. Het gaat om een zogeheten raamvertelling over een bedevaartstocht naar Canterbury. Chaucer had gepland dat ieder personage twee verhalen zou vertellen, maar hij stierf voordat het gedicht voltooid was. Van de geplande 120 verhalen zouden er uiteindelijk slechts 24 worden gepubliceerd.

Inhoud en structuur

De verhalen worden verteld door een groep pelgrims die op pelgrimstocht zijn van Southwark naar Canterbury om het graf van Thomas Becket in de kathedraal van Canterbury te bezoeken. De Canterbury Tales zijn geschreven in het Middelengels. De verhalen zijn het belangrijkste werk van Chaucer en de structuur is overgenomen uit de Decamerone van de Italiaan Giovanni Boccaccio, die Chaucer mogelijk heeft gelezen toen hij Italië halverwege de 14e eeuw bezocht. De verhalen zijn grappig, openhartig en bieden een realistische inkijk op het middeleeuwse Engeland. De groep reizigers bestaat uit mensen met verschillende achtergronden, van verschillende leeftijden en met verschillende meningen over de meeste dingen. Chaucer wisselt stijl en taal af, zodat de karakters van de vertellers worden weerspiegeld in de verhalen die ze vertellen; Zo vertelt de ridder een hoofs verhaal, de abdis een heiligenlegende en de dronken molenaar een fabliau.

De meeste verhalen (22) zijn in versvorm geschreven in de jambische pentameter, dus met vijf heffingen in elke versregel. De jambische pentameter is een onbeklemtoonde lettergreep, gevolgd door een beklemtoonde lettergreep. De (eind)rijmen zijn gepaard, dus aa-bb-cc enzovoort.

General Prologue

Het boek begint met een 'General Prologue' (algemene proloog), waarna ieder personage aan de beurt komt met een verhaal. Om een idee te geven van het Middelengels en van Chaucers stijl, volgt een fragment uit de proloog:

Whan that Aprill with his shoures soote
The droghte of March hath perced to the roote
And bathed every veyne in swich licour
Of which vertu engendred is the flour
Whan Zephirus eek with his sweete breeth
Inspired hath in every holt and heeth
The tendre croppes and the yonge sonne
Hath in the Ram his half cours yronne
And smale foweles maken melodye
That slepen al the nyght with open eye
So priketh hem nature in hir corages
Thanne longen folk to goon on pilgrimages
And palmeres for to seken straunge strondes
To ferne halwes kowthe in sondry londes
And specially from every shires ende
Of Engelond to Caunterbury they wende
The hooly blisful martir for to seke
That hem hath holpen whan that they were seeke

Als april zijn geurige buien sproeit,
de maartse droogte uit elke wortel vloeit
en elke nerf in haar vocht doet baden
dat kracht verleent om bloemen van te maken;
Wanneer ook Zephirs zoete adem waait
en ieder bos en hei zich weer verfraait
met tere scheuten, en de jonge zon
zijn halve baan in Ram heeft afgerond;
Als kleine vogels opgewonden fluiten
die 's nachts slapen zonder een oog te sluiten,
(zo maakt de natuur hun hartjes onbedaard)
dan verlangt het volk naar bedevaart
en gaan pelgrims op zoek naar vreemde stranden,
naar heiligdommen befaamd in verre landen.
Vertrokken vanuit Engelands verste hoeken
willen zij Canterbury bezoeken,
om de heilige martelaar te eren
die hen geholpen had om ziekten te weren.

- vertaling: Jules Grandgagnage (2021)

Bron vertaling

• Vertaalde gedichten