Druppeltrechter
Een druppeltrechter is een stuk laboratoriumglaswerk dat gebruikt wordt om een vloeistof druppelsgewijs toe te voegen aan een reactiemengsel. Dit lijkt sterk op die van een buret. Het verschil is echter dat je met een buret nauwkeurig bekende volumes toe kunt voegen. Bij een druppeltrechter is dat meestal niet het geval. Er bestaan overigens wel druppeltrechters met een schaalverdeling. Een druppeltrechter wordt vooral gebruikt wanneer een vloeistof traag moet worden toegevoegd om hevige reacties of eventuele nevenreacties te voorkomen.
Druppeltrechters worden al sinds het midden van de 19e eeuw gebruikt.
Druppeltrechters bestaan uit een reservoir (eventueel dus met een schaalverdeling), waarin de toe te voegen vloeistof zit, en onderaan een smalle hals, waaraan een kraantje zit. Onder het kraantje zit vaak ook een slijpstuk (verbindingsstuk), waarmee de druppeltrechter bijvoorbeeld op een rondbodemkolf kan worden gezet. Bovenaan zit een opening, ook met een slijpstuk, waardoor het mogelijk is dat deze afgesloten kan worden met een glazen stop of waarmee het met andere stukken glaswerk kan verbonden worden.
De extra bus aan de zijkant is bedoeld om de tegendruk die kan ontstaan in het reactievat (de rondbodemkolf) op te heffen. Anders stopt het druppelen.