Landingsvaartuig
Landingsvaartuigen zijn kleine en middelgrote zeevaartuigen, die worden gebruikt om een landingsmacht (infanterie en voertuigen) van de zee naar de kust te vervoeren tijdens een amfibische aanval. Het gaat hier niet om amfibische transportschepen, die groter zijn. Het maken van landingsvaartuigen bereikte een hoogtepunt tijdens de Tweede Wereldoorlog, met een aanzienlijk aantal verschillende ontwerpen die in grote hoeveelheden werden geproduceerd door het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten om er de grote landing in Normandië te kunnen doen tijdens D-Day.
Vanwege de noodzaak om naar een geschikt strand te varen, hadden landingsvaartuigen uit de Tweede Wereldoorlog een platte bodem en veel ontwerpen hadden een platte voorkant, vaak met een neerlaatbare klep, in plaats van een normale boeg. Dit maakte ze moeilijk te besturen en erg ongemakkelijk in ruwe zee. Een zeer kleine stuurhut bevond zich normaal gesproken aan de uiterste achterkant van het schip, net als de motoren. In alle gevallen waren ze bekend onder de afkorting LCA (Landing Craft Assault).
Moderne landingsschepen, kunnen als het ware een tijdelijke haven vormen, met een soort van veerponten. Ook een hovercraft kan als landingsvaartuig worden ingezet.