Amfibisch transportschip
_2.jpg)
Een Amfibisch transportschip of een amfibisch oorlogsschip (kortweg amfibie) is een oorlogsschip met een amfibievoertuig dat wordt gebruikt om grondtroepen, zoals mariniers, te landen en te ondersteunen op vijandelijk gebied tijdens een amfibische aanval. Hierbij landen ze op een vijandige of mogelijk vijandige kust bij een aangewezen landingsstrand.
Deze gespecialiseerde scheepvaart kan worden onderverdeeld in twee soorten, het meest grof beschreven als (vracht)schepen (groot) en vaartuigen (klein). Over het algemeen dragen de schepen de troepen van de inschepingshaven naar het afzetpunt voor de aanval en vervoeren de kleinere vaartuigen de troepen van het schip naar de kust. Amfibische aanvallen die over korte afstanden plaatsvinden, kunnen ook de kust-tot-kusttechniek omvatten, waarbij landingsvaartuigen rechtstreeks van de inschepingshaven naar het aanvalspunt gaan. Sommige tanklandingsschepen kunnen mogelijk ook troepen en uitrusting direct op de kust doen landen na lange afstanden te hebben afgelegd. De grote schepen hebben vaak een heiskraan waarmee de vaartuigen overboord worden in- en uitgeladen.
Geschiedenis
.jpg)
In de tijd van de zeilschepen werden roeiboten gebruikt om de manschappen aan land te brengen. Na de Eerste Wereldoorlog kwamen er landingsvaartuigen met een neerlaatbare boegklep (LCU). De zijkanten van de schepen waren kogelvrij en ze hadden een eigen motor. Het vaartuig kon later (1926) ook een middelgrote tank rechtstreeks op een strand plaatsen. Deze hadden een waterstraal aandrijving, omdat propellers konden vastlopen in het wier. In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog werden steeds meer van dergelijke vaartuigen ontwikkeld.
Later kwamen er grotere landingsvaartuigen die wat weg hebben van een veerpont.
Soorten schepen
- Vrachtschepen (LKA); deze worden meestal ingezet als er al een zogeheten bruggenhoofd (tijdelijke haven) is gemaakt nadat de landingstroepen eerder aan land zijn gebracht. Deze vrachtschepen kunnen voorzien zijn van een helikopter dek.
- Doklandingsschepen (LSD); dit zijn transportschepen met een inwendig dok, waarin 2 tot 4 grote landingsvaartuigen (LCU's) kunnen worden vervoerd. Het dok wordt onder water gezet, waarna de landingsvaartuigen aan de achterzijde het schip kunnen verlaten. Ook deze schepen kunnen voorzien zijn van een helikopter dek.
- Helikoptercarriers (LPH) Hiermee kan snel een bataljon mariniers door de lucht worden vervoerd en verder landinwaarts worden afgezet. Deze schepen zijn 16.000 tot 24.000 ton groot en voeren ca. 20 helikopters mee.
- Logistiek ondersteuningsschip of Joint (logistic) Support Ship (JLSS); de Nederlandse Zr.Ms. Karel Doorman (2015) is zo'n bevoorradingsschip en is voorzien van twee landingsplaatsen waar Chinook- en NH90-helikopters op kunnen landen en het ruim is groot genoeg voor transport van zwaar materieel als Leopard 2-tanks, houwitsers of Chinooks. De primaire taak van het ondersteuningsschip is het bevoorraden op zee (BOZ) van andere marineschepen. Hierbij kun je ook denken aan brandstof en water. Er is ook een hospitaal aanwezig.
- Kleine landingsvaartuigen voor personeel (LCVP staat Landing Craft Vehicle Personnel); naast de landingsvaartuigen met boegklep worden er ook kleine snelle boten gebruikt en opblaasbare boten. Deze hangen ook vaak in de davids. Dit is een liftsysteem dat ook gebruikt wordt voor reddingsboten op cruiseschepen en koopvaardijschepen.
