Friedrich von Schiller
Friedrich von Schiller (10 november 1759 - 9 mei 1805) was een van de bekendste Duits dichters. Daarnaast was Schiller ook filosoof en toneelschrijver. Hij was goed bevriend met Johann Wolfgang von Goethe, een andere beroemde Duitse schrijver. Schiller schreef het gedicht Ode an die Freude (1786). Ook zijn toneelstukken Kabale und Liebe (1783), Maria Stuart (1800) en Wallenstein (1800) zijn erg bekend. In 1802 werd Schiller in de adelstand verheven. Hierdoor werd de von in zijn naam toegevoegd.
Schiller werd geboren in Württemberg en studeerde medicijnen. Na zijn omstreden toneelstuk Die Räuber (1781) vluchtte hij naar Weimar. In het toneelstuk had Schiller namelijk de hertog van Württemberg een tiran genoemd. In Weimar ontmoette hij Goethe. De twee werden samen de belangrijkste figuren binnen de Sturm und Drang, een stroming die een reactie op de Verlichting was. Schiller en Goethe waren ook de belangrijkste figuren binnen de Weimarer Klassik, de periode die de Sturm und Drang opvolgde. Schillers toneelstukken worden nog steeds vaak opgevoerd en zijn gedichten zijn nog altijd bekend in Duitsland. De Weimarer Klassik eindigde met de dood van Schiller in 1805.
Daarnaast was Schiller nog filosoof. Hij was door de Verlichting beïnvloedt, voornamelijk Immanuel Kant. In 1792 werd Schiller ereburger van Frankrijk.
Toneelstukken
- Die Räuber (1781)
- Kabale und Liebe (1783)
- Die Verschwörung des Fiesco zu Genua (1784)
- Don Carlos (1787)
- Maria Stuart (1800)
- Wallenstein (1800)
- Die Jungfrau von Orléans (1801)
- Turandrot (1801)
- Die Braut von Messina (1803)
- Wilhelm Tell (1804)