Stikstofcrisis

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De stikstofcrisis gaat om het conflict tussen enerzijds de stikstof-uitstoters en anderzijds de natura 2000 en andere natuurgebieden die door de stikstof bedreigd worden. Het probleem is dat de stikstof (vooral in de vorm van amoniak en fijnstof) een onbedoelde meststof is voor niet gewenste onkruiden (planten) in het water en op het land. Deze verdringen de gewenste planten. Zo gaan bepaalde grassensoorten van de stikstof zich snel uitbreiden en overwoekeren bijvoorbeeld de heide die op den duur het loodje legt.

De stikstofproducenten zijn de koeien e.d. die mest produceren. Ook komt de stikstof van kunstmest. Dus de boerenbedrijven leveren stikstof. Ook de bouw produceert stikstof. Deze komt vrij bij het maken van beton. Ook mensen en huisdieren produceren natuurlijk poep. Dat gaat voor het grootste gedeelte via het riool naar de waterzuivering. Maar omdat we met zovelen zijn, is dat ook een behoorlijk aandeel. Verder levert de industrie de nodige stikstof.

De grote vraag bij deze crisis is om hoeveel stikstof het nu precies gaat en of deze voldoende kan worden afgevangen om de natuur te kunnen beschermen. De lucht die we inademen bevat ook stikstof. Dus helemaal zonder kunnen we ook niet. Het gaat er dus om dat er een juiste balans gevonden moet worden die niet schadelijk is voor mens en de natuur en dat boeren en bouwvakkers gewoon hun werk kunnen doen. We willen immers ook landbouw en veeteeltproducten kunnen eten en drinken en een dak boven ons hoofd hebben.