Eland
Een eland is een dier met een gewei. Omdat alleen herten een gewei dragen, is de eland een hertensoort. Het dier komt voornamelijk voor in koude of gematigde gebieden, zoals Canada, Scandinavië en Siberië. Tot aan het begin van de 19de eeuw schijnt hij ook in Nederland te hebben rondgelopen. Elanden zijn zoogdieren en de wetenschappelijke naam is alces alces. Een eland kun je herkennen aan verschillende dingen. Ze hebben een overhangende bovenlip, een soort baard en zijn vrij groot.
Grootte
Elanden kunnen 2,5 tot 3,5 m lang worden. De mannetjes worden groter dan de vrouwtjes. Ze kunnen 500-800 kilo worden. De mannetjes hebben een groot gewei op hun kop. Dat gewei kan 2 meter breed worden, en kan wel 20 kilo worden. Het kan maximaal 20 korte takken hebben.
Voedsel
Ze eten scheuten, bladeren, takken en waterplanten. Die duiken ze soms van enkele meters diepte op. Waterplanten eten ze vooral in de zomer. Net als andere kruidachtige planten. In de winter eten ze vaak wilgentwijgen, populieren takken en boomschors.
Leefgebied
Elanden leven in Noord-Azië, Noord-Amerika en Noord-Europa. ze leven in gemengde bossen, natte gebieden, meeroevers en afgebrande gebieden. Heel soms worden ze in steden gezien. Ze leven meestal niet in kuddes, maar soms leven families bij elkaar.
Voortplanting
De paartijd is van september tot oktober. Het mannetje blijft bij het vrouwtje tot het bevrucht is. Daarna gaat hij naar een ander vrouwtje. Het kalfje wordt na ongeveer 235 dagen geboren. Jonge vrouwtjes krijgen vaak één kalfje, oudere krijgen vaak een tweeling of een drieling. Bij de geboorte zijn de kalfjes rond de 11 tot 16 kilogram. De kalfjes blijven bij hun moeder tot mei. En vaak gaan ze dan weg.