Gravitatiewet van Newton

De maan valt letterlijk in een baan om de aarde. De maan beweegt zich én naar voren én naar de aarde toe. Zo blijft het alsmaar rondjes om de aarde draaien.

De gravitatiewet van Newton is een natuurwet die de aantrekking door de zwaartekracht tussen voorwerpen beschrijft. In de 17e eeuw werd door Isaac Newton ontdekt dat dezelfde kracht die ervoor zorgt dat appels uit bomen vallen er óók voor zorgt dat de maan om de aarde draait en de aarde om de zon.

Uitleg

Toen Isaac Newton een appeltje uit een boom zag vallen, stelde hij vast dat de appel zonder snelheid begon en dat die snelheid steeds groter werd. Volgens Newton zou er dus een kracht moeten werken die de appel versnelde. Maar wat zou er gebeuren als een appel van een hogere tak viel? De eindsnelheid zou dan ook groter moeten zijn. Isaac Newton bedacht dat die kracht dus ook op een veel grotere hoogte zou moeten werken, bij een boom van kilometers hoogte of zelfs in de ruimte buiten de aardse atmosfeer. Zo kon hij ook de snelheidsverandering van de maan verklaren.

Vroeger

Vóór Newton dachten wetenschappers dat de natuurwetten op aarde anders waren dan de natuurwetten in de ruimte. In de ruimte zien we objecten namelijk vaak in cirkelbanen bewegen, terwijl dit op aarde slechts zelden gebeurt.

Zie ook

• Newtonianisme

Bronnen

• Natuurkunde Uitgelegd. (z.d.). Gravitatiewet. https://natuurkundeuitgelegd.nl/videolessen.php?video=gravitatiewet
• Natuurkunde.nl. (z.d.). Gravitatiewet van Newton. https://www.natuurkunde.nl/opdrachten/695/gravitatiewet-van-newton
• Wetenschapsschool. (z.d.). Algemene gravitatiewet. https://wetenschapsschool.nl/chapter/Cirkelbeweging_3_Algemene+gravitatiewet.html