Bartje

Bronzen standbeeld van Bartje in Assen

Bartje werd geschreven door Anne de Vries die Drenthse streekromannen schreef over het boerenleven. Het gaat over een jongetje uit een arm arbeidersgezin in Drenthe. Het is geschreven in de jaren '30. Zijn bekendste uitspraak is: "Ik bid niet vuur bruune bonen!" (die vind hij zo ontzettend vies dat hij er niet voor wil bidden: zijn vader wordt boos en geeft hem voor zijn broek, want het is de regel dat iedereen bid voor het eten)

Het vervolg op het boer "Bartje", heet "Bartje zoekt het Geluk". Daarin zoekt Bartje het geluk.

Hij komt er achter dat dat niet zo gemakkelijk is als hij had gedacht. Na hard werken trouwt hij met zijn grote geliefde. Van zijn vrienden krijgt hij een geit: als hij eerder zou trouwen dan zijn vrienden zou hij die van hun cadeau krijgen. Uiteindelijk wonen ze samen in een huisje in de Lange Jammer - daarmee eindigt het verhaal van Bartje. Hij is niet rijk geworden (wat hij altijd wilde) maar heeft toch het geluk gevonden.

Bartje is een volksheld uit Drenthe en symbool van de provincie. Bartje heeft een standbeeld in Assen, dat door vandalen wel eens werd gestolen en voor de voeten van het standbeeld van Grote Pier werd gelegd. In de jaren '70 maakte Willy Hemert er een serie van in film.

Het beeldje van Bartje was eerst van steen maar is uiteindelijk vervangen door een bronzen beeldje. Zo kon het niet meer worden gestolen of vernield, of in elk geval wel veel moeilijker: het was te zwaar om mee te dragen en veel steviger. Daarna is het beeldje verder met rust gelaten door vandalen en grapjassen.