Boerenkrijg

De Boerenkrijg, ook wel Beloken of Besloten tijd genoemd, was een opstand in 1798, tijdens de Franse Tijd in de Zuiderlijke Nederlanden. Het was een opstand van de landelijke boerenbevolking tegen het revolutionaire Franse staatsgezag. De opstand vond zijn oorzaak in de ontevredenheid over de aantasting van aloude gewoontes, rechten en voorrechten, in het bijzonder over de anti-katholicisme met de sluiting van kerken en vervolging van priesters. De wet van 5 september 1798 op de algemene dienstplicht in het Franse leger was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. De opstandelingen hadden als leuzen Voor Outer en Heerd ("voor altaar en haard", ofwel: "voor Kerk en gezin") en ook Vivat de Keizer ("Leve de Keizer"), omdat ze hoopten op een herstel van het Oostenrijks bestuur (Huis Habsburg). De opstandelingen werden door de Fransen brigands (struikrovers) genoemd.

De onderdrukking door het Franse regime was bijzonder hard. Vergeleken met de vele honderdduizenden doden bij de opstand in de Vendée enkele jaren daar voor was de Boerenkrijg eigenlijk slechts een schermutseling ('ruzietje'). Eind 1798 was het al gedaan met het verzet, hoewel het op sommige plaatsen nog tot 1799 werd voortgezet. De opstand was in feite al na twee maanden met geweld van het Franse leger de kop ingedrukt.

Later werd de opstand mooier gemaakt en beschreven als een belangrijke gebeurtenis in de Belgische natievorming dan dat het eigenlijk was,maar zou wel hebben meegeholpen tot het ontstaan van de Vlaamse onafhankelijkheid en de Belgische staat.