Syrische Burgeroorlog

In maart 2011 begon de Syrische bevolking te protesteren tegen het strenge bewind van president Bashar al-Assad. Het leger trad hard op tegen deze protesten en er vielen duizenden doden. Op 29 juni richtten de tegenstanders van Assad het Vrije Syrische Leger op, dat gebied veroverde op het regeringsleger. Verschillende landen, bijvoorbeeld Turkije, Saoedi-Arabië en de Verenigde staten, kozen de kant van de rebellen, maar geen enkel land wilde daadwerkelijk ingrijpen. Dit leek te veranderen in augustus 2013, toen er in de hoofdstad Damascus chemische wapens werden gebruikt tegen burgers. Chemische wapens zijn verboden volgens het internationale recht en daarom kwam er veel kritiek. De Verenigde Staten dreigden met militaire acties tegen het regeringsleger. President Assad heeft er daarna mee ingestemd, in elk geval de voorraad chemische wapens, waarover het Syrische leger beschikt, te laten vernietigen.

Ondertussen zijn ook verschillende groepen rebellen tegen elkaar gaan vechten. In het oosten van het land bijvoorbeeld heeft IS (Islamitische Staat), een groep strenggelovige moslims die erg strenge regels oplegt aan de bevolking, veel gebied veroverd. Een andere streng islamitische groepering is het Al-Nusra Front, dat is verbonden aan de terroristische organisatie Al-Qaida. Ook de Koerden, een volk dat in het noordoosten van Syrië woont, hebben een eigen leger dat strijdt voor een onafhankelijke staat.

In januari 2015 waren er volgens schattingen van de Verenigde Naties in Syrië door de burgeroorlog al meer dan 200.000 doden gevallen. De oorlog speelt zich voornamelijk af in het oosten van het land.

Er vechten aan de kant van de tegenstanders van het regime ook radicale moslims uit Nederland en België mee.