Wilhelm Keitel
Wilhelm Keitel (1882-1946) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een van de belangrijkste Duitse generaals, stafchef van de landmacht en een van de trouwste volgelingen van Adolf Hitler.
Eerste Wereldoorlog
In 1901 trad Keitel tot het Pruisische leger toe (Pruisen was destijds een koninkrijk binnen het Duitse keizerrijk) en maakte al gauw carrière. Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak (1914), was hij 1ste luitenant en werd twee maanden later al bevorderd tot kapitein. Tijdens die oorlog verdiende hij het IJzeren Kruis, een militaire onderscheiding die alleen aan de dappersten der dapperen werd toegekend, in beide klassen.
Na de oorlog twijfelde hij nog even of hij nog in het leger zou blijven, want het Duitse leger stelde niet veel meer voor. Duitsland had de oorlog verloren en mocht er van de overwinnaars Engeland en Frankrijk maar een betrekkelijk klein leger op nahouden. Maar Keitel, die hoopte op betere tijden, tekende in afwachting daarvan bij.
Hitler aan de macht
Die "betere tijden" braken een jaar of 15 later aan, toen Adolf Hitler aan de macht kwam. Keitel (inmiddels opgeklommen tot generaal-majoor) had de man, die zich in plaats van president bescheiden "Führer" (leider) van het Duitse volk noemde, een redevoering horen houden en was zeer onder de indruk. Of er een soort hypnotische kracht van hem uitging. Ook het programma van Hitlers partij, de NSDAP, sprak hem aan, hoewel hij pas in 1939 officieel lid van de partij zou worden.
In 1938 werd Keitel chef van het opperbevel van het leger, stafchef, zou je kunnen zeggen. Want er waren nog enkele soortgelijke functies, dus helemaal hetzelfde is het niet. Opperbevelhebber was weer iemand anders en later, tijdens de Tweede Wereldoorlog, zou Hitler zelf opperbevelhebber worden. Keitel onderhield dan het contact tussen Hitler en de generaals aan het front.
Tweede Wereldoorlog
Na de geslaagde campagne in het westen en de capitulatie (overgave) van Frankrijk werd Keitel bevorderd tot generaal-veldmaarschalk. Hitler verzekerde hem dat wie een geduchte tegenstander als Frankrijk in goed vier weken op de knieën kon krijgen, met Rusland al helemaal geen moeite zou hebben. Dat was volgens hem een zandkasteel, dat bij de eerste de beste aanval in zou storten. En Keitel twijfelde geen moment aan de woorden van de Führer. Andere generaals waren kritischer, zodat Keitel al gauw de naam "lakei van Hitler" toegedicht kreeg.
Ter dood veroordeeld
Maar de oorlog eindigde voor Duitsland in een totale catastrofe. In de eindfase leidde Keitel in zijn functie van stafchef nog korte tijd de operaties van het Duitse leger. Veel maakte het niet meer uit. Op 9 mei 1945 ondertekende hij in Berlijn de onvoorwaardelijke overgave van Duitsland.
Tijdens het Proces van Neurenberg tegen de Duitse oorlogsmisdadigers werd Keitel ter dood veroordeeld. Op 16 oktober 1946 werd hij opgehangen.