Scheepshoorn
Een scheepshoorn of misthoorn (nautofoon) zorgt voor veiligheid op het water. Door het geluid van de hoorn kan er aandacht worden gekregen tussen boten waardoor gevaarlijke situaties voorkomen kunnen worden. Er zijn gashoorns, elektrische hoorns en luchthoorns. De eerste scheepshoorns werden geblazen met de mond. Later had je ze ook met een soort fietspomp. Bij stoomschepen worden ze aangeblazen met stoom.
Door de lage toon (die veel verder draagt dan hoge tonen) konden andere schepen op grotere afstanden gewaarschuwd worden. Ook aan de wal en op vuurtorens vind je misthoorns, ter vervanging van het licht als het zich zeer slecht is.
De functie is vergelijkbaar met de claxon (toeter) in een auto.
Kleine scheephoorns die met de mond worden geblazen worden ook gebruikt in de binnenvaart om signalen te geven, bijvoorbeeld als verzoek om een brug te openen.
Sinds 2002 zijn grote schepen verplicht een digitale luisterpost te hebben. Een microfoon vangt geluidssignalen op met een frequentie tussen 70 en 820 Hertz (lage tonen); een digitaal filter bepaalt of het geluid uit een misthoorn komt. Als dat zo is, worden ze via luidsprekers op de brug afgespeeld. Er zijn ook apparaten die kunnen bepalen en weergeven uit welke richting het signaal komt.