Olympische vlam
.jpg)
De olympische vlam of het Olympische vuur is een vuur dat ontstoken wordt tijdens de openingsceremonie van Olympische Spelen en deze blijft branden tijdens de gehele duur van de Spelen tot het tijdens de slotceremonie weer gedoofd wordt.
Het idee hiervan is afkomstig van de Alkmaarse architect Jan Wils, voor de spelen in 1928 in Amsterdam. Hij was de ontwerper van het Olympisch Stadion in Amsterdam. Bij het stadion liet hij een 46 meter hoge toren bouwen, de Marathontoren.
Het vuur is afkomstig uit Olympia – de plaats van de antieke Spelen in Griekenland – Daar wordt voorafgaande aan de spelen een fakkel ontstoken tijdens een ceremonie door het zonlicht met holle spiegels op de fakkel te concentreren. Bij bewolkt weer of regen gebeurt dit met een vuurpot. Deze ontsteking vindt traditiegetrouw 100 dagen voor de openingsceremonie van de Spelen plaats. Daarna wordt deze fakkel door een estafetteloop (maar gedeeltelijk ook met snellere vervoermiddelen) via een groot aantal landen naar het stadion van de Spelen gebracht, waar de laatste loper de eer heeft om de olympische vlam te ontsteken. Deze estafette vond voor het eerst plaats in 1936. Het Olympische vuur brand (veelal op gas) in een speciaal hiervoor ontworpen schaal in een toren of stellage in het hoofdstadion van de desbetreffende spelen. Bij de Olympische Zomerspelen 2024 in Parijs werd een grote ballon met een kunstvlam van ledlampen in combinatie met watermist gebruikt die boven de Tuilerieën zweefde.
Bij de oude Griekse Spelen
De oude Griekse Spelen waren verbonden aan Zeus, de Griekse oppergod. Voor zijn tempel in Olympia werden op het hoofdaltaar honderd ossen verbrand. Ook dit vuur werd net als nu bij de moderne Spelen brandende gehouden gedurende de Spelen. De vlam ervan werd, net als alle andere offers, aangestoken met het heilige vuur van de godin Hestia.