Moshe Dayan
| Moshe Dayan | |
|---|---|
| |
| Moshe Dayan (1978) | |
| Naam voluit | Moshe Dayan |
| Geboren | 4 mei 1915 |
| Geboren te | Degania in het Ottomaanse Rijk |
| Overleden | 16 oktober 1981 |
| Overleden te | Tel Aviv in Israël |
| Gehuwd met | Ruth Schwartz (1935-1971) Rachel Korem (1973-1981) |
| Partij | Mapai (1959-1965) Rafi (1965-1968) Israëlische Arbeiderspartij (1968-1977) Telem (1981) |
| Religie | geen (Joods atheïst) |
| Functie | Partijleider van Telem |
| Aantreden | 19 mei 1981 |
| Aftreden | 16 oktober 1981 |
| Opvolger | Mordechai Ben-Porat |
| Functie(s) | |
| Opperbevelhebber van het Israëlische leger (1953-1958) Minister van Landbouw (1959-1964) Minister van Defensie (1967-1974) Minister van Buitenlandse Zaken (1977-1979) Partijleider van Telem (1981) | |
Portaal  Politiek
| |
Moshe Dayan of Mosjee Dajan (geboren in de kibboets Degania, Beiroet in het Ottomaanse Rijk op 4 mei 1915, overleden te Tel Aviv in Israël op 16 oktober 1981) was een Israëlische militaire leider en politicus.
Dayan begon zijn militaire loopbaan bij Hagana, een militante organisatie. Nadat de Hagana werd opgenomen in het Israëlische leger, was Dayan tijdens de Suezcrisis de opperbevelhebber van het Israëlische leger. Later was hij de minister van Defensie tijdens de Zesdaagse Oorlog.
Politiek
Dayan werd vooral bekend tijdens de Zesdaagse Oorlog in juni van 1967. Onder zijn bewind als minister van Defensie versloeg Israël Egypte en Syrië. Na de Zesdaagse Oorlog was hij een van de eersten die de Klaagmuur voor de Joden claimde. Later stapte hij op als minister, nadat Egypte en Syrië erin slaagden om een aanval op Isräel uit te voeren. Dayan had toen geen andere keuze dan het sluiten van een wapenstilstand. Dit kwam hem op veel kritiek te staan. Ook werd hij door orthodoxe Joden bekritiseerd, omdat hij na de inname van Jeruzalem de Tempelberg (met daarop de Al-Aqsamoskee) afstond aan de islamitische geestelijkheid in Jeruzalem.
In 1969 gaf Dayan een lezing aan studenten van de Technionuniversiteit, waarbij het volgende zei:
|
We zijn getrokken naar een land dat door Arabieren werd bewoond en we hebben een Hebreeuwse, dat wil zeggen een Joodse staat opgericht. Op een noemenswaardig aantal plekken hebben we het land van de Arabieren gekocht en daar Joodse dorpen gesticht die ooit Arabische dorpen waren. Jullie kennen de namen van deze dorpen niet eens en dat neem ik jullie niet kwalijk, omdat de aardrijkskundeboeken [waarin die dorpen stonden], niet meer bestaan. Niet alleen de boeken, maar ook de dorpen zijn er niet meer. Waar ooit Mahalul stond, is Nahalal gesticht en Gvat is gesticht op de plek van Jibta, Sarid op de plek van Huneifis en Kfar Yehoshua op de plek van Tel Shaman. Geen van onze plaatsen is gesticht op een plek waar nooit een Arabische nederzetting is geweest. — Moshe Dayan over de stichting van Israël
|
|
In 1973 zei Dayan interview in TIME Magazine dat er geen Palestina meer over was.
Als lid van de Israëlische Arbeiderspartij sprak hij zich uit voor het opnemen van Israëlische Arabieren in de politiek en het maken van een aparte politieke Palestijnse organisatie. Hij ging echter niet in op hoeveel land die organisatie moest gaan krijgen. Dayan was al lange tijd lid van de Israëlische Arbeiderspartij en haar voorgangers, maar werd in 1977 uit de partij gezet toen hij minister van Buitenlandse Zaken werd in het kabinet-Begin I. Dat kabinet werd namelijk geleid door Likoed, een politieke tegenstander.
Bronvermelding
- LeBlanc, J. (2013). Edward Said on the Prospects of Peace in Palestine and Israel. Verenigde Staten, New York, New York: Springer, p. 44 (ISBN: 978-1-3494-3564-7). [1]
- Willard Crompton, S. (2007). Ariel Sharon. Verenigde Staten, New York, New York: Infobase Publishing, p. 37 (ISBN: 978-0-7910-9263-7). [2]