Dikrugtong

Dikrugtong Microchirus variegatus
Niet bedreigd
Leefgebied	noordoosten en het oosten van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee
Leefomgeving	zeeën en zachtstromend water op 20-400 m diepte
Behoort tot de	Schollen en platvissen (Pleuronectiformes), Zoutwatervissen, Beenvissen, Vissen
Portaal Biologie

De dikrugtong (Microchirus variegatus), is een platvissoort uit de familie van de echte tongen (Soleidae). Het wordt gevonden in de oostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee, het is een bron voor de visserij in de Middellandse Zee. Komen zeer zelden voor in de Nederlandse viswateren van de Noordzee.

Beschrijving

De dikrugtong heeft de typische slanke, langwerpige, ovale lichaamsvorm van de tongen, maar is van links naar rechts dik. Het heeft een glad afgeronde snuit. kleine kop met een sterk gebogen mond aan de onderzijde. Ze hebben grote ogen die een diameter hebben die groter is dan de lengte van de snuit. De rugvin vindt zijn oorsprong nabij de voorkant van het bovenste oog en heeft een glad profiel met 63-80 vinstralen, de aarsvin is korter met 47-64 vinstralen. De staartvin staat los van de laatste stralen van de rug- en anaalvinnen. Het heeft kleine borstvinnen waarbij die aan de blinde kant veel kleiner aanwezig is. De kant met de (beide) ogen is bruin van kleur met vijf dwarse zwarte banden die reiken tot de rug- en anaalvinnen en donkere vlekken op deze vinnen creëren. De grootste beschreven vissen hadden een standaardlengte van 35 cm, ze worden normaliter beschreven met een totale lengte van 14 cm. Ze leven op zeebodems die bestaan ​​uit zand en modder, en het geeft de voorkeur aan grof zand. Ze eten schaaldieren zoals kreeftjes en garnalen. Het paaiseizoen hangt af van de streek waar ze leven. Ze kunnen tot 14 jaar oud worden.

In de Atlantische Oceaan zijn ze geen bron voor de visserij. In de Middellandse zee is dat wel het geval en je ziet ze vooral op de Marokkaanse markten.