Absurdisme
Het absurdisme is een filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven eigenlijk zinloos is. Ook wordt er gesteld dat er niet rationeel te verklaren is waarom er leven is. Het menselijk lijden (pijn, verdriet, angst, enz.) zou het resultaat zijn van pogingen tot vergeefse zingeving.
Een bekende absurdistische filosoof is Albert Camus. Camus leefde van 1913 tot 1960 en kreeg in 1957 de Nobelprijs voor Literatuur voor zijn werk.
Camus geloofde niet in een God. Volgens hem was de mens op zoek naar betekenis in een betekenisloos bestaan. Dit noemde hij de 'absurditeit van het leven'. Camus vond dat de mens deze absurditeit moest omarmen en zelf betekenis aan het leven moest geven door dicht bij zichzelf te blijven (authentiek te blijven), verantwoordelijkheid te nemen en zijn tijd goed te besteden. Hij zag religie en zelfmoord als vergeefse manieren om de absurditeit van het leven op te heffen.
Camus gebruikt de oud-Griekse legende of mythe van Sisyphus als voorbeeld. Sisyphus is door de goden gestraft: hij moet voor eeuwig een rotsblok een heuvel oprollen. Het rotsblok blijft echter niet op de top van de heuvel staan. Zodra Sisyphus het loslaat, rolt het weer van de heuvel af. Toch is Sisyphus een blij mens. Hij blijft zonder succes worstelen met zijn leven, maar aanvaardt dat er voor hem geen andere betekenis is dan het torsen van een rotsblok. Hierdoor vindt hij geluk in zijn straf, zijn taak en uiteindelijk in zijn leven. Volgens Camus is Sisyphus daarom de 'absurde held'.