Willem III van Oranje-Nassau
Willem van Oranje, geboren in Den Haag op 14 november 1650, was de zoon van stadhouder Willem II en Maria Stuart, dochter van Engelse koning Karel I. Willem III stond bekend als een koud en berekenend man, maar hij was een bekwaam veldheer en diplomaat. Zijn regeringsperiode is van groot belang geweest voor de monarchie.
Willem III, opgevoed als 'Kind van Staat', is het tegenovergestelde van zijn grote tegenstrever, de flamboyante Lodewijk XIV. Willem is saai en introvert. Hij is slechts gedreven in zijn politieke ambitie; staatkundig evenwicht in Europa door het inperken van het Franse overwicht. In het Rampjaar 1672, als Frankrijk, Engeland en Münster de Republiek van alle kanten aanvallen, is de 22-jarige prins tot het stadhouderschap geroepen en is hem alle macht gegeven, zeer tegen de zin van de tot dan oppermachtige raadpensionaris Johan de Witt in.
Willem is een diepgelovig man en ziet de hem opgelegde taak als een roeping, als een internationaal-protestantse opdracht. In 1677 huwt Prins Willem Mary Stuart II van Engeland, de oudste dochter van de hertog van York, de latere koning Jacobus I. Het huwelijk brengt hem in 1689 de Engelse koningskroon, nadat hij zijn katholieke schoonvader van de troon heeft gestoten. Hij is in Engeland niet erg geliefd, maar wordt daar wel de kampioen van de protestanten.
Links
Willem III was een groot voorstander van honing en is in 1654 aan een overdosis honing gestorven