MRI-scanner
Een MRI-scanner is een apparaat waarmee ze dingen van het menselijk lichaam kunnen laten zien.
Magnetische resonantie beeldvorming ( MRI ) is een medische techniek om beelden van de binnenkant van het lichaam te maken die in de radiologie (afdeling in het ziekenhuis) wordt gebruikt. MRI-scanners gebruiken sterke magnetische velden en radiogolven om beelden van de organen in het lichaam te maken. MRI omvat geen röntgenfoto's of het gebruik van ioniserende (radioactieve) straling. Dat gebeurt wel bij zogeheten CT- en PET-scans.
MRI wordt veel gebruikt in ziekenhuizen en klinieken voor medische diagnose (onderzoek), en het volgen van het verloop ziekten. Vergeleken met CT geeft MRI een beter contrast (scherper in zwart/wit) in beelden van zachte weefsels, bijvoorbeeld in de hersenen of de buik. Het kan echter door patiënten als minder prettig worden ervaren, vanwege de doorgaans langere en luidere metingen met de proefpersoon in een lange, afgesloten buis. Bovendien kunnen implantaten en ander niet-verwijderbaar metaal in het lichaam een risico vormen en sommige patiënten uitsluiten van het veilig ondergaan van een MRI-onderzoek.
MRI heette oorspronkelijk NMRI (nucleaire magnetische resonantie beeldvorming), maar "nucleair" werd geschrapt om negatieve associaties te voorkomen. Bepaalde atoomkernen kunnen radiofrequentie- energie absorberen wanneer ze in een extern magnetisch veld worden geplaatst ; de resulterende evoluerende spinpolarisatie kan een RF- signaal in een radiofrequentiespoel induceren en daardoor worden gedetecteerd. In klinische en onderzoeks-MRI worden waterstofatomen het vaakst gebruikt om een macroscopische polarisatie te genereren die wordt gedetecteerd door antennes in de buurt van het onderwerp dat wordt onderzocht. Waterstofatomen zijn van nature overvloedig aanwezig bij de mensen andere biologische organismen, met name in water en vet . Om deze reden brengen de meeste MRI-scans in wezen de locatie van water en vet in het lichaam in kaart. Pulsen van radiogolven prikkelen de kernspin- energietransitie en magnetische veldgradiënten lokaliseren de polarisatie in de ruimte. Door de parameters van de pulssequentie te variëren , kunnen verschillende contrasten tussen weefsels worden gegenereerd op basis van de relaxatie- eigenschappen van de waterstofatomen daarin.
Sinds de ontwikkeling in de jaren zeventig en tachtig heeft MRI bewezen een veelzijdige beeldvormingstechniek te zijn. Hoewel MRI het meest prominent wordt gebruikt in diagnostische geneeskunde en biomedisch onderzoek, kan het ook worden gebruikt om afbeeldingen van niet-levende objecten te vormen. Diffusie-MRI en functionele MRI breiden het nut van MRI uit om respectievelijk neuronale banen en bloedstroom in het zenuwstelsel vast te leggen, naast gedetailleerde ruimtelijke beelden.
 |
Dit artikel is een beginnetje. Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.
Meer informatie over dit onderwerp vind je hier: |
 |
Dit artikel is een beginnetje.
|