Frederik II van Pruisen
Koning Friedrich II (Berlijn, Duitsland, 24 januari 1712 - Potsdam, Duitsland, 17 augustus 1786), was een zoon van Friedrich Wilhelm I van Pruisen en Sophie Dorothea van Hanover.
Friedrich had een hele hechte band met zijn oudere zus Wilhelmine. Zijn vader was niet bepaald een lieve man, hij sloeg Friedrich regelmatig en hetzelfde deed hij ook bij de broers en zussen van Friedrich. Hij wilde dat Friedrich een goede soldaat zou worden en daarom liet hij zijn zoon elke ochtend wakker maken door het afvuren van een kanon. Toen hij 6 jaar oud was, kreeg hij een eigen legertje van kinderen om te drillen.
Op 5 augustus 1730, toen hij 18 was, probeerde Heinrich te vluchten naar het Verenigd Koninkrijk samen met zijn jeugdvriend Hans Hermann von Katte, om zo te ontsnappen aan zijn vader. Het plan werd ontdekt door zijn vader en de twee werden gearresteerd. Hans Hermann werd geëxecuteerd en zijn vader dwong Friedrich hiernaar te kijken. Friedrich zelf werd aangeklaagd voor verraad en kwam voor de krijgsraad, die oordeelde dat zij niet konden beslissen over de zaak. Zijn vader dreigde met de doodstraf, maar door tussenkomst van keizer Karl VI van het Heilige Roomse Rijk kwam hij uiteindelijk terecht bij de Reichstag. Van 2 september tot 19 november 1731 kwam hij terecht in de gevangenis van Küstrin, tot hij gratie kreeg. Daarna mocht hij tot februari 1732 niet aan het hof van zijn vader komen.
Op 12 juni 1733 trouwde hij met Elisabeth Christine van Braunschweig-Wolfenbüttel, de oudere zus van Luise Amalie, de vrouw van zijn broer August Wilhelm van Pruisen (1722-1758). Ze kregen geen kinderen.
In 1740 werd hij koning van Pruisen en dit zou hij blijven tot zijn dood in 1786.