Christiane Felscherinow

Christiane Vera Felscherinow (Christiane F., 25px Hamburg, 20 mei 1962) is Duitslands bekendste heroïneverslaafde. Ze kwam eind jaren 70 in de publiciteit onder de schuilnaam Christiane F.

Christiane groeide op in een gezin waarin liefdeloosheid en geweld overheersten. Ze werd geslagen door haar vader die alcoholverslaafde was. En haar moeders afhankelijkheid bepaalden het dagelijks leven van het jonge meisje.

Op zes jarige leeftijd, verhuisde ze met de familie van het platteland naar Berlijn. Ze belandde in Gropiusstadt, een forensenwijk in het zuiden van de stad. In het appartement op de elfde verdieping van een flat speelden zich dramatische dingen af. Tijdens één van de mishandelingsessies was Christianes doodsangst zó groot dat ze uit het raam wilde springen om zichzelf in veiligheid te brengen, maar het lukte haar niet.

Naast alle familieproblemen waren er ook geld zorgen. Toen haar ouders uiteindelijk uit elkaar gingen losten deze problemen niet op. Doordat kindermishandeling in Duitsland niet mag, bleef de sociale omgeving, zoals bijvoorbeeld de basisschool die Christiane bezocht, blind voor haar thuissituatie. Steeds meer toenemend sociaal isolement dreef haar ten slotte tot drugsverslaving.

Toen ze 12 was nam ze al verschillende soorten drugs, zoals hasj, verschillende soorten pillen en LSD. (LSD is een afkorting van het Duitse woord Lysergsäure-diäthylamid, wat in het Nederlands vertaald wordt als lyserginezuurdiëthylamide.)

Beroemd

Toen Christiane 14 jaar was, was ze verslaafd aan heroïne en tippelde op de "Kinderstrich" (kinderzone) bij het Berlijnse station Zoologischer Garten. Christianes moeder kwam er pas na 2 jaar achter het dubbelleven van haar dochter en ging de strijd aan met de verslaving.

In 1978, op zestienjarige leeftijd, trad Christiane Felscherinow als getuige op in een rechtszaak. Twee journalisten van het Duitse blad Stern merkte haar op en vroegen haar om een gesprek van twee uur. Twee uur werd twee maanden, twee maanden waarin het boek Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (Wij kinderen van station Zoo) ontstond; werk, waardoor het zware, ruwe dagelijkse leven van de drugsscene eindelijk in de openbaarheid kwam, gezien vanuit het oogpunt van een drugsverslaafde.

De film

Het boek werd in 1981 verfilmd. Door de film werd discotheek Sound, waarin veel scènes zich afspelen en zijn opgenomen, internationaal bekend. De sound is eind jaren 80 door brand verwoest. Er is anno 2006 een gelijknamige discotheek in Berlijn, maar deze heeft niets meer met de oude "sound" van toen.

In de film zit ook een opname van het concert van David Bowie, dat speciaal voor de film is gegeven.

Nu

Na jaren in de Verenigde Staten en in Griekenland te hebben gewoond, woont Christiane nu als boekbinder in Berlijn-Neukölln en schijnt weer regelmatig in contact te komen met de drugsscene. In een van de meest recente interviews met Christiane, vertrekt ze regelrecht naar metrostation Kottbusser Tor (een van de meest beruchte drugs ontmoetingsplaatsen van Berlijn) om daar "nog wat te regelen".

Ze heeft een zoon:

• Jan-Niklas (1996)

Christiane speelde in de film Neonstadt (1981), een film over het leven van eindexamenkandidaten aan de Münchener Film-hogeschool, en in Decoder (1983). Deze laatste film heeft als hoofdthema muziek en klank.

Amsterdam

Eind jaren 90 dook christiane op in de Amsterdamse drugsscene. In die periode werd er door vrienden naar haar gezocht. In Amsterdam werden er posters met haar foto opgehangen.