Erbse parese

Erbse parese (E.P.) is vernoemd naar William Erb. Erbse komt van zijn naam en parese is Latijn voor verlamming. Eigenlijk is dit de benaming voor in de medische volksmond, officieel heet het obstetrische plexus brachialis laesie. Dit betekent ongeveer: ingewikkelde verlamming aan de brachialis, dat is een zenuw in de bovenarm die naar de ruggenwervel loopt, de plek waar alle zenuwen bij elkaar komen.

Wat is het?

Een Erbse parese is een zenuw-aandoening, beschadiging of totale vernieling van de zenuwen die van de hand/arm naar de hersenen lopen. Zenuwen zijn een soort stroomdraadjes die door je hele lichaam lopen. Elke beweging die je maakt zo wel bewust al onbewust worden via je zenuwen naar je hersenen gestuurd. De zenuwen reageren ook op pijnprikkels: als je je bijvoorbeeld verbrandt, gat er een seintje naar je hersenen, die een signaal afgeven waardoor je je hand terugtrekt. Omdat de zenuwen bij een Erbse parese uit elkaar getrokken zijn is de zenuwverbinding tussen hand en hoofd dus eigenlijk onderbroken, dit betekent: er is geen functie meer. Bij sommige mensen met een E.P. groeien de zenuwen op den duur weer aan elkaar vast, omdat ze alleen maar beschadigd zijn. Bij andere mensen groeien sommige zenuwen aan andere vast zodat er toch een bepaalde functie ontstaat, maar niet helemaal zoals het zou moeten horen. Weer bij andere mensen komt het nooit meer goed omdat het totaal is afgescheurd.

Wat kan je ermee als het zo is?

Het beste voor het herstel is dat een E.P snel herkend wordt door een arts of neuroloog, dat is een soort zenuwdokter. De arts stuurt je door naar een fysiotherapeut, om de aangedane arm te prikkelen toch door te bewegen. Sommige kinderen hebben hier veel baat bij. Bij een half jaar is er de mogelijkheid om geopereerd te worden. Er zijn maar weinig ziekenhuizen die dit doen. In Heerlen zit wel zo`n ziekenhuis,

De meest voorkomende operatie is dat er zenuwen die je eigenlijk volgens de arts als reserve in je kuit hebt zitten, daar verwijderd worden en tussen je arm en nek wervels teruggeplaatst worden, in de hoop dat ze gaan groeien en uiteindelijk de stroomdraadjes weer heel maken zodat de functie weer terugkomt. Dit lukt bij sommige kinderen heel goed en bij andere weer niet. Er is niet 1 dezelfde E.P.

De ontwikkeling van een Erbse parese

Een aangedane arm zal bijna altijd iets zijn wat voor de mensen opvalt.Sommige mensen met een E.P. herstellen zo goed dat dit niet zo is maar de meeste hebben door het niet tot weinig gebruiken van de arm…… Een kortere arm, want als je niet voldoende beweegt groei je ook minder. Dit geldt ook voor lichaamsdelen. Een dunnere arm, door minder gebruik wordt er minder spierweefsel aangemaakt. Een andere kleur arm; doordat de bloeddoorstroming niet optimaal is heeft de arm vaak een rood of juist blauwe kleur, vooral bij kou.

Leven met een E.P.

Je hebt moeite met de normaalste handelingen. Een jas dicht doen met 1 hand is erg moeilijk, net als aan- en uitkleden. Dit duurt allemaal net wat langer, maar het is wel te doen. Knippen en knutselen wordt weer wat moeilijker, net zoals brood smeren en vlees snijden omdat de aangedane hand er moeite mee heeft om de andere goede hand te helpen.

Als je door een deur heen moet met iets in je handen, gaat het vaak zo. Je zet neer wat je vast hebt. Dan doe je de deur open, pakt op wat je mee wilt nemen en loopt door de deur. Je zet het weer neer, doet de deur dicht, pakt het weer op en dan ben je waar je zijn wilt met wat je mee wilt neme.

Hoe ouder je wordt, hoe meer trucjes je leert om zo makkelijk mogelijk toch je ding te kunnen doen.