Avant-garde: verschil tussen versies
k (→Inleiding) |
k (→Inleiding) |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
De Avant-garde wordt vaak gekenmerkt door [[Estheticisme|esthetische]] vernieuwing en meestal is er aanvankelijk verzet van de meerderheid. Het gaat hierbij om smaak, vindt men het wel of niet 'mooi', 'kunstzinnig' of 'elegant'. Het is dus niet zozeer een eigen stroming in bijvoorbeeld de kunst, maar nieuwe kunststromingen (vaak ontwikkeld door jongeren) worden er wel vaak mee aangeduid en krijgen verloop van tijd een eigen stijlnaam. | De Avant-garde wordt vaak gekenmerkt door [[Estheticisme|esthetische]] vernieuwing en meestal is er aanvankelijk verzet van de meerderheid. Het gaat hierbij om smaak, vindt men het wel of niet 'mooi', 'kunstzinnig' of 'elegant'. Het is dus niet zozeer een eigen stroming in bijvoorbeeld de kunst, maar nieuwe kunststromingen (vaak ontwikkeld door jongeren) worden er wel vaak mee aangeduid en krijgen verloop van tijd een eigen stijlnaam. | ||
| − | De avant-garde verlegt de grenzen van wat als norm of ''status quo'' door de meerderheid wordt geaccepteerd, vooral op [[cultureel]] gebied. De avant-garde wordt door sommigen gezien als een kenmerk van het [[modernisme]]. Veel kunstenaars hebben zich in de loop van de tijd aangesloten bij een avant-garde beweging | + | De avant-garde verlegt de grenzen van wat als norm of ''status quo'' door de meerderheid wordt geaccepteerd, vooral op [[cultureel]] gebied. De avant-garde wordt door sommigen gezien als een kenmerk van het [[modernisme]]. Veel kunstenaars hebben zich in de loop van de tijd aangesloten bij een avant-garde beweging. En ze doen dat nog steeds door hun geschiedenis te volgen van [[Dada]] tot de postmoderne kunstenaars zoals de taaldichters rond 1981 en het [[Toyisme]] in 1992. |
De avant-garde [[Promoten|promoot]] (reclame maken) ook radicale sociale hervormingen. Deze betekenis werd al opgeroepen door de heilige ''Simonian Olinde Rodrigues'' in zijn schrijven, ''"L'artiste, le savant et l'industriel" ("De kunstenaar, de wetenschapper en de industrieel"'', 1825). In dit essay wordt de term 'avant-garde' voor het eerst gebruikt in de nu gebruikelijke betekenis; daar riep Rodrigues kunstenaars op om ''"te dienen als [de volks] avant-garde"'', en benadrukte dat ''"de kracht van de kunst inderdaad de meest directe en snelste manier is"'' tot sociale, politieke en economische hervormingen. Omdat van kunst vaak een soort prikkelende werking uitgaat (het roept op tot discussies en reacties), kan het zo een verandering in gang zetten. | De avant-garde [[Promoten|promoot]] (reclame maken) ook radicale sociale hervormingen. Deze betekenis werd al opgeroepen door de heilige ''Simonian Olinde Rodrigues'' in zijn schrijven, ''"L'artiste, le savant et l'industriel" ("De kunstenaar, de wetenschapper en de industrieel"'', 1825). In dit essay wordt de term 'avant-garde' voor het eerst gebruikt in de nu gebruikelijke betekenis; daar riep Rodrigues kunstenaars op om ''"te dienen als [de volks] avant-garde"'', en benadrukte dat ''"de kracht van de kunst inderdaad de meest directe en snelste manier is"'' tot sociale, politieke en economische hervormingen. Omdat van kunst vaak een soort prikkelende werking uitgaat (het roept op tot discussies en reacties), kan het zo een verandering in gang zetten. | ||
Versie van 19 jul 2022 23:41
|
|
De term avant-garde komt van het Frans en betekent zoiets als 'voorhoede' of 'vernieuwers'. Het is een persoon, groep of werk dat experimenteel, radicaal (helemaal anders) of onorthodox (ongewoon) is met betrekking tot kunst, cultuur of samenleving. De term is eigenlijk best lastig om uit te leggen.
Inleiding
De Avant-garde wordt vaak gekenmerkt door esthetische vernieuwing en meestal is er aanvankelijk verzet van de meerderheid. Het gaat hierbij om smaak, vindt men het wel of niet 'mooi', 'kunstzinnig' of 'elegant'. Het is dus niet zozeer een eigen stroming in bijvoorbeeld de kunst, maar nieuwe kunststromingen (vaak ontwikkeld door jongeren) worden er wel vaak mee aangeduid en krijgen verloop van tijd een eigen stijlnaam.
De avant-garde verlegt de grenzen van wat als norm of status quo door de meerderheid wordt geaccepteerd, vooral op cultureel gebied. De avant-garde wordt door sommigen gezien als een kenmerk van het modernisme. Veel kunstenaars hebben zich in de loop van de tijd aangesloten bij een avant-garde beweging. En ze doen dat nog steeds door hun geschiedenis te volgen van Dada tot de postmoderne kunstenaars zoals de taaldichters rond 1981 en het Toyisme in 1992.
De avant-garde promoot (reclame maken) ook radicale sociale hervormingen. Deze betekenis werd al opgeroepen door de heilige Simonian Olinde Rodrigues in zijn schrijven, "L'artiste, le savant et l'industriel" ("De kunstenaar, de wetenschapper en de industrieel", 1825). In dit essay wordt de term 'avant-garde' voor het eerst gebruikt in de nu gebruikelijke betekenis; daar riep Rodrigues kunstenaars op om "te dienen als [de volks] avant-garde", en benadrukte dat "de kracht van de kunst inderdaad de meest directe en snelste manier is" tot sociale, politieke en economische hervormingen. Omdat van kunst vaak een soort prikkelende werking uitgaat (het roept op tot discussies en reacties), kan het zo een verandering in gang zetten.