Eddy Merckx

Dit artikel gaat over de wielrenner Eddy Merckx. Zie Eddy Merckx (biljarter) voor de gelijknamige biljarter, en Eddy Merckx (metrostation) voor het gelijknamige metrostion.

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Baron Édouard Louis Joseph Merckx, beter bekend als Eddy Merckx (Meensel-Kiezegem, 17 juni 1945) was een voormalig Vlaams wielrenner. In totaal haalde hij zo'n 525 overwinningen en word hiermee gezien tot dé grootste en beste wielrenner ooit. Hij wordt door vele sportjournalisten de wielergod genoemd.

Levensloop

Jeugd en carrière

Als kind was hij fan van wielrenner Stan Ockers. Toen deze verongelukte en stierf in 1956 was hij geschokt en in rouw, net als vele Belgen.

In 1961 begon hij met het wielrennen. Drie jaar later - toen was hij 19 - werd hij wereldkampioen te Sallanches in Frankrijk bij de liefhebbers. In 1966 won hij de eerste van de zeven Milaan San Remo's. Dit is een record dat nog niemand hem nagedaan heeft. In 1967 werd hij in Nederland (in Heerlen) wereldkampioen op de weg. Deze onderscheiding zou hij daarna nog twee keer krijgen. In datzelfde jaar trouwde hij met Claudine Acou. Het werd een tweetalig huwelijk, maar het ja-woord werd wel in het Frans uitgesproken. Hier waar veel Vlamingen boos over.

Ook won hij in 1968 als allereerste Belg ooit de Ronde van Italië. Een jaar later deed hij weer mee, maar werd gediskwalificeerd wegens gebruik van doping. Hij huilde toen, en blijft altijd beweren dat er geknoeid was met de test. Twintig uur na de controle waarop ze hem betrapt hadden, liet hij zich onderzoeken aan de Universiteit van Milaan. Hier vonden ze niets, wat zéér opmerkelijk was, want twintig uur daarvoor hadden ze een zeer hoge dosis gevonden in zijn lichaam. Later in zijn carrière werd hij nog twee keer betrapt. Maar, hij zou ook nog vier keer de Ronde van Italië winnen. Deze wordt ook wel de Giro genoemd.

In 1969 won hij voor de eerste keer de Tour (de Ronde van Frankrijk). Hij won zes ritten, het eindklassement (gele trui), het puntenklassement (groene trui) en het bergklassement (bolletkestrui). Als de witte trui had bestaan, die voor beste jongere is, dan had hij die ook gekregen. Veel Belgen waren fier op hem, omdat het al 30 jaar geleden was dat er nog is een Belg de Tour had gewonnen. Tijdens de beklimming van de Tourmalet kon niemand hem nog volgen, en hij eindigt dan ook met acht minuten voorsprong op zijn achtervolgers.

Hij zou de Tour daarna nog vier keer winnen; in '70, '71, '72 en '74. In '73 deed hij niet mee, volgens sommigen omdat hij bang was voor een nederlaag tegen Luis Oscaña. Die won in '73 dan ook de Tour. In de plaats van de Tour de France deed hij toen mee met de Ronde van Spanje. Deze won hij ook.