Fast fashion: verschil tussen versies
k (DeHelpendePenny heeft pagina Fast fasion hernoemd naar Fast fashion) |
k |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
Dit gedrag wordt mogelijk gemaakt en aangemoedigd door (online) winkels die via online dataverzameling (het surfgedrag online) snel modetrends oppikken en daarna in recordtijd kleding maken en verkopen. Dit wordt ook sterk aangemoedigd door [[influencer]]s en vooral jongeren zijn daar gevoelig voor. Vaak wordt deze kleding in lage lonen landen gemaakt, en vaak onder armoedige en slechte werkomstandigheden. Bovendien wordt er slordig omgegaan met grondstoffen en wordt de omgeving vervuild. Ook is de kwaliteit van de [[stof (textiel)|stof]] meestal slecht. |
Dit gedrag wordt mogelijk gemaakt en aangemoedigd door (online) winkels die via online dataverzameling (het surfgedrag online) snel modetrends oppikken en daarna in recordtijd kleding maken en verkopen. Dit wordt ook sterk aangemoedigd door [[influencer]]s en vooral jongeren zijn daar gevoelig voor. Vaak wordt deze kleding in lage lonen landen gemaakt, en vaak onder armoedige en slechte werkomstandigheden. Bovendien wordt er slordig omgegaan met grondstoffen en wordt de omgeving vervuild. Ook is de kwaliteit van de [[stof (textiel)|stof]] meestal slecht. |
||
| − | Doordat deze |
+ | Doordat deze fast fashion kleding niet erg lang mee gaat en vrij snel wordt weggegooid, ontstaat er een enorme afvalberg, die afvalverwerkers eigenlijk niet aankunnen. Het is zelfs zo erg dat hele vrachten worden gedumpt in bepaalde plekken in de woestijn. Een paar schrikbarende cijfers: van de 950 miljoen kledingstukken die in 2017 op de Nederlandse markt kwamen werden er 790 miljoen verkocht. Dat betekent dat 160 miljoen kledingstukken onverkocht bleven, dit zijn in feite dus verspilde grondstoffen. De verwachting is dat dat getal verder zal oplopen door fast fashion. In Nederland gooien we bovendien per jaar 235 miljoen kilo textiel weg, waarvan slechts 28 kg (2018) in kringloopwinkels belandt. Van de 40 kledingstukken die elke Nederlander per jaar wegdoet, gaan er 24 naar het afval. |
Tussen ontwerp, fabricage en in de winkel terechtgekomen zit een steeds kortere tijd (vandaar ook de term). Ook kiezen kledingbedrijven er voor om het dichter bij huis te laten maken om de transportkosten te drukken. Maar om de prijzen laag te kunnen houden voor de kopers, is om te kunnen concureren met andere bedrijven het noodzakelijk om goedkope en dus slechte materialen te gebruiken. |
Tussen ontwerp, fabricage en in de winkel terechtgekomen zit een steeds kortere tijd (vandaar ook de term). Ook kiezen kledingbedrijven er voor om het dichter bij huis te laten maken om de transportkosten te drukken. Maar om de prijzen laag te kunnen houden voor de kopers, is om te kunnen concureren met andere bedrijven het noodzakelijk om goedkope en dus slechte materialen te gebruiken. |
||
Versie van 19 nov 2024 16:05
Fast fashion (in het Nederlands: snelle mode) is een Engelse term voor een gedrag van consumenten die vaak en veel goedkope kleding kopen, maar die ze maar korte tijd dragen (‘wegwerpkleding’). Dit zonder kennelijk te beseffen dat ze hiermee heel vervuilend bezig zijn.
Dit gedrag wordt mogelijk gemaakt en aangemoedigd door (online) winkels die via online dataverzameling (het surfgedrag online) snel modetrends oppikken en daarna in recordtijd kleding maken en verkopen. Dit wordt ook sterk aangemoedigd door influencers en vooral jongeren zijn daar gevoelig voor. Vaak wordt deze kleding in lage lonen landen gemaakt, en vaak onder armoedige en slechte werkomstandigheden. Bovendien wordt er slordig omgegaan met grondstoffen en wordt de omgeving vervuild. Ook is de kwaliteit van de stof meestal slecht.
Doordat deze fast fashion kleding niet erg lang mee gaat en vrij snel wordt weggegooid, ontstaat er een enorme afvalberg, die afvalverwerkers eigenlijk niet aankunnen. Het is zelfs zo erg dat hele vrachten worden gedumpt in bepaalde plekken in de woestijn. Een paar schrikbarende cijfers: van de 950 miljoen kledingstukken die in 2017 op de Nederlandse markt kwamen werden er 790 miljoen verkocht. Dat betekent dat 160 miljoen kledingstukken onverkocht bleven, dit zijn in feite dus verspilde grondstoffen. De verwachting is dat dat getal verder zal oplopen door fast fashion. In Nederland gooien we bovendien per jaar 235 miljoen kilo textiel weg, waarvan slechts 28 kg (2018) in kringloopwinkels belandt. Van de 40 kledingstukken die elke Nederlander per jaar wegdoet, gaan er 24 naar het afval.
Tussen ontwerp, fabricage en in de winkel terechtgekomen zit een steeds kortere tijd (vandaar ook de term). Ook kiezen kledingbedrijven er voor om het dichter bij huis te laten maken om de transportkosten te drukken. Maar om de prijzen laag te kunnen houden voor de kopers, is om te kunnen concureren met andere bedrijven het noodzakelijk om goedkope en dus slechte materialen te gebruiken.
Er bestaat zelfs een ultra fast fashion! Vooral online winkels die geen voorraden hoeven aan te houden, kunnen zo nog sneller van modetrend wisselen. Soms zit er tussen ontwerp en verkrijgbaar zijn in de online-shop slechts drie dagen!