Basblokfluit

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Barokke blokfluiten

Een basblokfluit is een blaasinstrument in de met een grondtoon van F 3 dat tot de familie van blokfluiten behoort. In het Engels wordt het de bas recorder genoemd. De andere naam is basset.

Vanwege de lengte van het instrument heeft de laagste toon een zogeheten toets (zie ook toetsinstrument) met daaraan een klep nodig, anders kun je het onderste gat niet dichten. Op moderne instrumenten kunnen ook toetsen worden geleverd voor andere lage tonen.

In het begin van de 17e eeuw gebruikte de Duitse componist Michael Praetorius het verkleinwoord 'basset' (kleine bas) om dit formaat blokfluit te beschrijven als het laagste lid van het zogeheten 'viervoets'- consort, een ensemble van blokfluiten, waarin de instrumenten een octaaf hoger klinken dan de overeenkomstige menselijke basstem. Er zijn nog lager klinkende blokfluiten. Praetorius noemt het volgende lagere instrument (onderste noot B ♭ 2 ) een 'bas', en het instrument een octaaf (een toonladder) lager dan de basset (met onderste noot F 2 ) een Großbaß of 'grote bas'.

Links

• YouTube - Basblokfluit of basrecorder