Brontekst bekijken van Koninkrijk Italië (1805-1814)

{{Koninkrijk Italië (1805-1814)}}
{{Zijbalk geschiedenis van Italië}}
Het '''Koninkrijk Italië''' was een land dat tussen 1805 en 1814 bestond en het huidige Noord-Italië besloeg. Het koninkrijk was een zogeheten [[vazalstaat]] van [[Frankrijk]] en de Franse keizer [[Napoleon]] was er koning van. De hoofdstad van het land was [[Milaan]].

Napoleon had het land gevormd uit verschillende vazalstaten van Frankrijk, namelijk de [[Italiaanse Republiek (1802-1805)|Italiaanse Republiek]], de [[Ligurische Republiek]] en de [[Republiek Venetië]]. Napoleon wilde zijn broer [[Jozef Bonaparte]] koning maken van het nieuwe land, maar deze weigerde. Hierdoor besloot Napoleon om zelf koning te worden. In 1805 kroonde hij zich daarom zelf in de [[Dom van Milaan]]. Aangezien Napoleon vaak in Frankrijk of op veldtocht was, werd zijn stiefzoon [[Eugène de Beauharnais]] onderkoning van het nieuwe land. 

In 1813 kwam er veel druk op het Koninkrijk Italië te staan. In 1814 wist Oostenrijk het land te veroveren. Op het [[Congres van Wenen]] werd besloten dat een deel van het koninkrijk aan de [[Kerkelijke Staat]] werd gegeven en dat uit de overige gebieden het [[Koninkrijk Lombardije-Venetië]] en het [[Hertogdom Modena en Reggio]] werden gecreëerd. 

[[Categorie:Geschiedenis van Italië]]