Vaas
Een vaas is al sinds de oudheid een siervoorwerp. Of het toen ook al de gewoonte was om er bloemen in te zetten, is niet bekend.
Innerlijke tegenspraak kan in de rechtspraak dienen als bewijs van schuld. Het klassieke voorbeeld is het verhaal van de vaas. Een Perzisch edelman leende eens een mooie vaas aan zijn buurman. "Mag ik die vaas een tijdje op mijn schoorsteen zetten?" vroeg deze. "Ik vind hem zo mooi!" Ja, dat mocht. Na een maand vroeg de edelman de vaas weer terug, want die lege plek op zijn eigen schoorsteen begon hem te hinderen. Maar nu zat er een vreselijke barst in de vaas! De edelman eiste schadevergoeding, maar de buurman weigerde. Het kwam zelfs tot een rechtszaak. Op de vraag van de rechter of hij de barst in de vaas veroorzaakt had, verklaarde de buurman dat hij de vaas nooit geleend had, dat er al een barst in zat toen hij hem kreeg, en dat hij hem zonder barst terug had gegeven. Deze drie ontkenningen bij elkaar werden door de rechter beschouwd als bewijs van schuld en de buurman werd tot een schadevergoeding veroordeeld.