Sneeuwpop
Een sneeuwpop is een pop van sneeuw. De neus wordt meestal gevormd door een wortel en de ogen door twee steenkolen, maar aangezien niemand meer op kolen stookt, zijn dat tegenwoordig gewone kiezelsteentjes of denneappels.
Het maken van sneeuwpoppen stamt al uit de late middeleeuwen en werd vooral op het platteland gedaan. Mogelijk dat ze toen bedoelt waren om de barre wintertijd de baas te kunnen zijn. Wie er toen werd uitgebeeld is niet duidelijk, maar ook nu nog zal de maker ervan er iemand bij voor kunnen stellen. Het is immers een vorm van beeldhouwkunst. Er zijn dan ook wedstrijden waarin de meest prachtige sneeuwsculpturen worden gemaakt.
Sneeuwpoppen bestaan meestal uit drie bollen van groot naar klein, gemaakt van plakkende sneeuw die nog niet bevroren is geweest. Op een veld bedekt met zo'n 5 cm sneeuw of meer worden de ballen gerold. Beginnend met een kleine sneeuwbal gemaakt in de holte van je handen die over het sneeuwvlak wordt gerold en waarbij er telkens een laagje sneeuw vastplakt.
De bollen worden op elkaar geplaatst en vastgezet door wat losse sneeuw in de overgang aan te stampen. met de traditionele winterpeen (winterwortel) en de kooltjes, steentjes, eikels of dennenappels krijgt het gezicht z'n vorm en uitdrukking. Eventueel krijgt de pop armen van takken en wordt het aangekleed met een muts en een das.
Corona-sneeuwpop
Toen er in februari veel sneeuw viel, gingen kinderen een corona-sneeuwpop maken. Die had een mondkapje op en toen noemden de kinderen en hun ouders het een coronaproof-sneeuwpop die dus niet ziek kon worden.
Sprookje en tekenfilms
De sneeuwpop is ook een sprookje van Hans Christian Andersen, dat verscheen in 1861.
Een bekende sneeuwman uit de Disneyfilm Frozen, is Olaf.
In Engeland is het al jaren een traditie om rond Kerstmis de tekenfilm "the Snowman" uit 1982 met het gezin te kijken.
Links
- The Snowman (tekenfilm)
- Olaf's Kerst (tekenfilm)