Ottoonse renaissance
De Ottoonse renaissance is een kunststroming in de 10e eeuw, ten tijde van de regeringen van Otto I de Grote (936-973), Otto II (973-983), en Otto III (983-1002). Het is met name een keizerlijke hofcultuur die in de overgang van de vroege middeleeuwen naar de hoge middeleeuwen plaats vindt.
De kunst en de architectuur wordt beïnvloed door hernieuwd contact met Constantinopel. Er wordt nieuw leven geblazen in kathedralen en in sommige scholen, zoals die van Bruno van Keulen.
In Trier kwam door toedoen van aartsbisschop Egbert de edelsmeedkunst tot grote bloei waarbij email werd gebruikt. In de kloosters werden in opdracht van de keizers geïllustreerde handschriften gemaakt. De Byzantijnse iconografie deed zijn intrede in het Westen. De Rijksappel werd een symbool van koninklijke macht.
De architectuur van de periode was ook vernieuwend en is een voorloper van de latere Romaanse bouwstijl.
Galerij
Egbertschrijn (Trier, ca. 990)
Kerk van St. Michael in Hildesheim
Juengeres Mathilden kreuz
Codexaureus, verlucht handschrift
