Emilie Claeys

Emelia Maria (Emilie) Claeys werd geboren in Gent, op 9 mei 1855. Ze overleed ook in Gent op 16 februari 1943. Ze was een sociaal bewogen iemand die opkwam voor de rechten van de vrouw.

Ze werd geboren in een arbeidersgezin en haar vader ovetleed al op vroege leeftijd. Om mee te helpen aan inkomsten voor het gezin, werkte ze in ern spinnerij en als dienstmeisje. Hoewel ze katholiek opgevoed was, keerde ze zich van de kerk af omdat ze vond dat de kerk aan de kant stond van de maatschappelijke onderdrukkers (zoals bazen die weinig oog hadden voor het welzijn van de werknemers en deze dan ook vaak uitbuitten). Ze zag hoe vrouwen werden achtergesteld ten opzichte van de mannen, terwijl ze hetzelfde werk deden. Ze werd een van de eerste feministen.

In 1886 werd ze voorzitster van de Socialistische Propagandaclub voor vrouwen, wat een onderdeel was van de Belgische Werkliedenpartij (BWP). Ze pleitte voor stemrecht voor vrouwen. Dit vrouwenkiesrecht werd in België pas gerealiseerd in 1948.

Vrouwen hadden in die tijd nog geen zelfbeschikkingsrecht en waren afhankelijk van hun echtgenoot. Dat betekende ook dat het moeilijk voor ze was om financieel onafhankelijk te zijn.

Ze richtte de socialistische krant Vooruit (1884–1991) op en samen met Nellie van Kol richtte ze de Hollandsch-Vlaamsche Vrouwenbond op, met het bijbehorende maandblad De Vrouw. Tegen de wil van de katholieke kerk maakten ze zich sterk voor zaken als de geboortebeperking (het minder krijgen van baby's) en het gebruik van voorbehoedsmiddelen.

Tot haar grote teleurstelling kreeg ze weinig steun voor haar vrouwenbeweging.

Ze verliet de partij (of ze was eruit gezet). Met Nellie Van Kol ging ze werken in het Leger des Heils. Claeys leidde vervolgens een teruggetrokken leven tot ze in 1943 arm stierf.