Bedlingtonterriër
| Bedlingtonterriër Canis lupus familiaris | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Leefgebied | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
| ||
| Leefomgeving | boerderijhond, jachthond, gezelschapsdier | ||
| Behoort tot de | Rasgroep 3: Terriërs | ||
| |||
De Bedlingtonterriër komt oorspronkelijk uit Groot-Brittannië. Het is een klein hondenras genoemd naar het mijnstadje Bedlington, Northumberland in Noordoost- Engeland. Oorspronkelijk gefokt om te jagen, is de Bedlington Terrier sindsdien gebruikt in hondenraces, tal van hondensporten, maar ook in hondenshows en als gezelschapshond. Het is nauw verwant aan de Dandie Dinmont Terrier, Whippet en Otterhound.
De meeste Bedlingtonterriërs worden 12 tot 14 jaar. Hun innerlijk is vaak intelligent, aanhankelijk, levendig en hebben een goed humeur. De vrouwelijke Bedlingtonterriërs zijn 38 t/m 42 cm en mannelijke Bedlingtonterriërs zijn 41 t/m 44 cm. Een vrouwelijke Bedlingtonterriër is 7,7 t/m 10 kg en mannelijke Bedlingtonterriërs hebben hetzelfde gewicht. Een pup heeft in het begin een grijze of bruine vacht daarna krijgen ze een witte vacht.
Ze hebben krachtige zwemvaardigheden, vergelijkbaar met die van waterhonden zoals de Newfoundlander, en staan bekend als erg snel en hebben een hoog uithoudingsvermogen. Ze houden van sneeuw en kunnen een husky-achtige snelheid bereiken op ijs of in diepe poedersneeuw, waarbij ze hun krachtige neuzen als ploeg gebruiken.
De Bedlingtonterriër kan de ziekte koper-toxicose krijgen. Het metaal koper in het lijf van de hond veroorzaakt snelle celschade. Dan komt er in de lever van de hond een ontsteking.
Het trainen van een Bedlingtonterriër met spraak is wat makkelijker dan bij andere terriërs want, ze luisteren goed naar je stem.