Amygdala
 Dit artikel is (gedeeltelijk) geschreven door Pabo-studenten van de MarnixAcademie en blijft in ieder geval staan tot de beoordeling is gegeven.
|
De Amygdala (meervoud van Amygdalae) is een amandelvormige kern van neuronen. Er zijn er twee, de Amygdalae, die zich diep in de hersenen bevinden. De Amygdala maakt deel uit van het Limbisch systeem.
Limbisch systeem
Het limbisch systeem is betrokken bij emotie, motivatie en geheugen. Voornamelijk emotie komt uit het limbisch systeem en heeft daarbij ook veel samenhang met het vormen van herinneringen.
Het limbisch systeem bestaat uit:
- De cortex orbitofrontalis: betrokken bij het nemen van beslissingen.
- De fornix
- De hippocampus: betrokken bij het vormen van het langetermijngeheugen.
- De gyrus cinguli: betrokken bij het evalueren van beloning en straf.
- Het septum pellucidum: betrokken bij de verbindingen tussen de verschillende gebieden in de hersenen.
- De amygdala: betrokken bij angst en agressie (ook andere emoties).
- De nucleus accumbens: betrokken bij beloning, verslaving en genot.
- De hypothalamus: betrokken bij bloeddruk, hartslag, honger, dorst en slaap-waakcyclus.
- Het corpus mammilare: betrokken bij het geheugen over persoonlijke gebeurtenissen.
Het systeem heeft verschillende functies. Onder andere regeling van het gedrag, het langetermijngeheugen, leren, de motivatie en emotie.
Amygdala
De rol van de amygdala is het meest bekend bij de emotie angst, maar de amygdala is betrokken bij nog meer emoties zoals agressie. Door een bepaalde gebeurtenis een emotie te geven, kan de persoon dit in een toekomstige gebeurtenis herkennen en hierop reageren. Bijvoorbeeld; Je wordt gebeten door een slag. De amygdala koppelt hier de emotie angst aan. In een volgende situatie wanneer jij een slang ziet, herkent de amygdala dit en hierdoor reageer jij angstig (vlucht-of-vechtreactie).
Hiernaast speelt de amygdala een belangrijke rol in het vormen en opslaan van herinneringen. Hierbij wordt de emotie en de informatie van de zintuigen onthouden. Bij het opslaan van de herinneringen werkt de amygdala samen met de hippocampus. Samen vormen zij het kortetermijngeheugen. Na enige tijd worden de herinneringen opgenomen in het langetermijngeheugen. De amygdala zorgt hierin vooral de emotie die bij de herinnering past. Hierdoor wordt de herinnering versterkt en wordt dit in andere/latere gebeurtenissen herkend.
De amygdala komt aan de informatie op twee verschillende manieren:
- Korte route; via de hypothalamus gaat de informatie direct naar de amygdala (reflex).
- Lange route; via de orbitofrontalis cortex gaat de informatie naar de hypothalamus. Vervolgens gaat de informatie naar de amygdala (bewuste reactie).
Joseph LeDoux heeft op basis van onderzoeken met ratten een model ontwikkeld waarin hij beschrijft hoe angst tot stand komt. Tijdens zijn onderzoeken maakt hij een verschil tussen de twee routes die hierboven zijn beschreven. In beide routes heeft de amygdala de kernrol. De korte route wordt gezien als een snelle, maar ook slordige route. De lange route wordt gezien als een langzame route, maar is wel specifiek. Joseph LeDoux ziet het voordeel van deze beide routes. Wanneer er een gebeurtenis optreedt, wordt deze eerst snel en slordig bekeken. Hierdoor wordt je lichaam klaargemaakt voor de reactie. Vervolgens wordt er met de lange route specifiek naar de gebeurtenis bekeken. Hieruit wordt de daadwerkelijke reactie gegeven. Door de korte route was het lichaam al gereed en kan de reactie gegeven worden.
De amygdala speelt een belangrijke rol bij emoties en de reactie die daarop wordt gegeven. Hierbij speelt het vooral een belangrijke rol bij angst en agressie. In 2010 is er een onderzoek gedaan naar een vrouw die haar amygdala niet had door zeldzaam defect in de hersenen. Volgens dit onderzoek kon de vrouw de meeste emoties voelen, zoals blijdschap en verdriet. Echter voelde ze geen angst.