Marie Valerie van Oostenrijk
Marie-Valerie Mathilde Amalie Habsburg-Lotharingen (Boedapest, 22 april 1868 – Wallsee-Sindelburg, 6 september 1924), was een lid van het huis Habsburg-Lotharingen.
Marie-Valerie was het vierde en jongste kind van keizer Franz Joseph I van Oostenrijk en keizerin Elisabeth. Omdat Elisabeth haar eerste drie kinderen niet zelf had mogen opvoeden van haar schoonmoeder, Sophie, was ze heel erg blij met haar vierde zwangerschap.
Tijdens de geboortes van haar eerste drie kinderen waren Oostenrijk en Hongarije nog niet samengevoegd tot Oostenrijk-Hongarije, wat betekende dat dit kind het eerste Hongaarse koningskind sinds honderden jaren zou zijn. Elisabeth beschouwde haar vierde kind dan ook als een geschenk voor Hongarije.
De keizerin beviel tien jaar na de geboorte van haar laatste kind voor de vierde keer, waardoor vele geruchten ontstonden over de vader van het kind. Het kind, dat de naam Marie-Valerie kreeg, was het lievelingskind van Elisabeth. Marie-Valerie bracht een groot deel van haar jeugd door in Hongarije, waardoor ze in Oostenrijk de bijnaam “het Hongaarse kind” kreeg. Op een bepaalde leeftijd begon Marie-Valerie zich, tegen de bedoelingen van haar moeder in, tegen alle Hongaarse dingen af te zetten. Marie-Valerie sprak daarna voornamelijk Duits, maar sprak ook Frans, Engels en Italiaans. Ze hield erg veel van muziek en kunst.
Huwelijk
Op een bal in 1886 leerde Marie-Valerie aartshertog Franz Salvator van Oostenrijk kennen, op wie ze verliefd werd. Men had gehoopt dat Marie-Valerie zou trouwen met een kroonprins van een belangrijk geslacht, maar zij koos voor de liefde. In 1888 verloofde ze zich met Franz Salvator en in 1890 deed ze afstand van haar rechten op de troon om op 31 juli met hem te trouwen.
Ze gingen in Wels wonen. In 1895 zette de eigenaar van Slot Wallsee, hertog Alfred van Saksen-Coburg en Gotha, het kasteel te koop en werd er begonnen aan een grondige renovatie. Na de voltooiing van de renovatie, in 1897, ging het gezin van Marie-Valerie in het kasteel, Slot Wallsee, aan de Donau wonen. De inwoners van Wallsee waren daar erg blij mee, omdat Marie-Valerie bekend stond als een gulle en goede vrouw.
Ondertussen ging het niet goed tussen Marie-Valerie en Franz Salvator. De eerste jaren van hun huwelijk waren harmonisch geweest, maar in de loop der jaren verslechterde dat. Franz Salvator had regelmatig buitenechtelijke relaties, waaronder met Stephanie Richter. Die raakte kort daarop, in 1914, zwanger, maar wist het schandaal in de doofpot te stoppen door te trouwen. Het kind, een zoon, werd geboren op 5 december 1914 en kreeg de namen Franz Josef Rudolf Hans Weriand Max Stefan Anton. De kleine Franz Josef werd, ondanks het feit dat Marie-Valerie en Franz Salvator nog steeds getrouwd waren, erkend door zijn echte vader.
Marie-Valerie en Franz Salvator kregen tien kinderen:
- Elisabeth Franziska (27 januari 1892 - 29 januari 1930)
- Franz Karl Salvator (17 februari 1893 - 10 december 1918)
- Hubert Salvator Rainer Maria Joseph Igantius (30 april 1894 - 24 maart 1971)
- Hedwig (24 september 1896 - 1 november 1970)
- Theodor Salvator Petrus Realinus Maria Joseph Ignatius (9 oktober 1899 - 8 april 1978)
- Gertrud (19 november 1900 - 20 december 1962)
- Maria (19 november 1901 - 29 december 1936)
- Clemens Salvator Leopold Benedikt Antonius Maria Joseph Ignatius (6 oktober 1904 - 20 augustus 1974)
- Mathilde Maria Antonia Ignatia (9 augustus 1906 - 18 oktober 1991)
- Agnes (1911, net na de geboorte gestorven)
Sterfgevallen
In 1889 en 1898 verloor Marie-Valerie haar broer en moeder: haar broer, Rudolf, pleegde zelfmoord en haar moeder werd vermoord. In 1900 zette Marie-Valerie zich in voor het Rode Kruis, richtte ze een veldhospitaal op en deed ze vele schenkingen. In 1916 verloor ze haar vader.
In 1924 werd er lymfoon, een bepaalde kankersoort, bij haar ontdekt. De artsen konden haar niet meer helpen en op 6 september van dat jaar overleed ze in Wallsee-Sindelburg in familiekringen. Ze werd begraven in een graf achter het hoofdaltaar van de parochiekerk in Sindelburg.
| De eerste versie van deze tekst (of een deel daarvan) is afkomstig van Wikipedia.
De tekst is vrijgegeven onder de CC BY-SA 3.0-licentie. |