Byzantijnse leger

Het Byzantijnse leger of het Oost-Romeinse leger waren de gecombineerde strijdkrachten van het Oost-Romeinse rijk (algemeen bekend als het Byzantijnse rijk ) van 395 tot 1453, de val van het rijk . Het is rechtstreeks geërfd van het Romeinse leger en behoudt zijn waarden en talrijke titels. De belangrijkste eenheid was de cavalerie, die voornamelijk uit catafracten bestond .

De organisatie van het Byzantijnse leger is in de loop van zijn geschiedenis sterk veranderd, evenals de rekrutering ervan: het rekruteerde troepen uit de volkeren van de veroverde gebieden, maar in bepaalde perioden ook in grote aantallen huurlingen. Het kwam met name in botsing met de Perzen, vervolgens met de Seltsjoekse Turken , de kruisvaarders en het Ottomaanse rijk .

Rangen en hiërarchie

Het Byzantijnse leger is dankzij specifieke titels erg hiërarchisch .  Deze titels evolueren in de loop van de tijd, afhankelijk van de hervormingen van het leger en de behoeften van die tijd. In het bijzonder worden ze hernoemd van Latijn naar Grieks  : dit is hellenisering.

Vanaf de Komneni wordt het leger aangevoerd door de megas domestikos ( grote dienaar ), de vloot wordt geleid door een admiraal , de megadux ( megaduc ). Er zijn ook andere titels van minder belang, zoals de drongaire die de leider is van een regiment van doorgaans een paar duizend man, of de hecatontarch en de decarcus die, net als de centurion en de decurion , de commandanten zijn van honderd soldaten en respectievelijk tien soldaten.