Ted Bundy

Ted Bundy, 1979

Theodore “Ted” Robert Bundy was een van de meest gevreesde Amerikaanse seriemoordenaars. Van 1974 tot 1978 verspreid over 7 staten (Washington, Oregon, Colorado, Idaho, Florida, Utah, California) verkrachtte en vermoordde hij tientallen vrouwen en meisjes. Hij bekende 30 moorden, maar veel mensen zeggen dat hij waarschijnlijk 100 moorden heeft gepleegd.

Moorden

Ted Bundy in de rechtszaal.

Bundy's eerst geïdentificeerde moorden begonnen in 1974, maar het kan ook zijn dat hij al eerder was begonnen met het moorden en verkrachten.meisjes.

Zijn slachtoffers waren meestal vrouwen tussen de 17 en 24 jaar. Maar hij probeerde ook 12,13,14,15 jarige meisjes mee te krijgen in zijn Volkswagen. Zijn jongste slachtoffers (Kimberly Leach en Lynette Culver) waren pas twaalf jaar oud toen ze door Bundy werden ontvoerd, verkracht en vermoord.

Ted Bundy lokte zijn slachtoffers op verschillende wijzen. Vaak probeerde hij door middel van nep gips en een mitella een botbreuk te vervalsen zodat hij vrouwen om hulp kon vragen om iets in zijn Volkswagen te zetten. Wanneer de vrouwen hem hielpen sloeg hij hun bewusteloos met een stomp object, zodat hij ze zonder moeite of verzet van zijn slachtoffers kon mishandelen, aanranden, verkrachten en vermoorden (meestal door middel van wurging) op afgelegen plekken, meestal in bossen. Ook deed Bundy zich soms voor als een autoritair figuur zoals een politieagent, of bood hij sommige vrouwen een lift toe.

Na het vermoorden had hij minstens 12 slachtoffers (vermoedelijk Healy, Manson, Rancourt, Parks, Ball) onthoofd met een kettingzaag. De hoofden nam hij mee naar zijn eigen huis waar hij ze voor een tijd bewaarde. "Als je hard werkt om iets goed te doen, wil je het niet vergeten." Aldus Bundy. Hij bekende ook dat hij soms zijn geslachtsdeel in de mond van de hoofden deed.

Na het dumpen van de lichamen bezocht hij sommige dumpplekken vaker om geslachtsgemeenschap te hebben met zijn dode slachtoffers. Hij bekende dit bij onder andere Hawkins, Ott en Naslund, maar hij gaf toe dat hij vaker terugkeerde naar een plaatsdelict om geslachtsgemeenschappelijke handelingen uit te voeren bij de lijken van zijn slachtoffers. Daar naast zoende hij ook met zijn dode slachtoffers. Naar aanleiding van Bundy’s obsessie met (lang) haar kamde, borstelde en waste hij het haar van zijn slachtoffers, en knipte hij lokken haar af om ook te houden als “aandenken” aan zijn slachtoffers. Daarnaast hield hij ook onder andere sieraden als aandenken.

Met zijn Polaroid Camera maakte hij vaak foto's van zijn slachtoffers tijdens het vermoorden, en zette hij de lijken in rare posities om daar ook foto's van te maken. Voordat hij werd opgepakt had hij tijd om deze Polaroid foto's te vernietigen.

Executie

Ted Bundy (rechts) de dag voor zijn executie.

Ted Bundy had altijd volgehouden dat hij onschuldig was. Hij wees daarom ook een aanbod voor 75 jaar gevangenis straf als hij zijn drie laatste moorden zou bekennen, in ruil voor executie, af. Bundy’s advocaten wisten twee keer zijn executie uit te stellen, maar uiteindelijk waren er geen juridische aanklachten meer en werd er een definitieve datum gekozen voor Bundy’s executie.

Doordat het einde in zicht was besloot Bundy zijn moorden te bekennen bij FBI-agenten. Hij bekende de moord op 30 vrouwen en meisjes.

Op 24 januari 1989 kreeg Bundy rond 07.00 ‘s ochtends de doodstraf in Florida State Prison.

Ongeveer 2000 mensen stonden die dag buiten de gevangenis te juichen tijdens de voltrekking van zijn executie. Zo werd er massaal “Burn Bundy Burn” geroepen, T-Shirts verkocht en vuurwerk afgestoken. Ook werd er opgeroepen die dag extra weinig elektriciteit te gebruiken zodat Ted Bundy nog extra erg werd geëlektrocuteerd.

Bundy koos geen laatste maaltijd en kreeg daarom de standaard laatste maaltijd voor een executie, hij weigerde hier echter van te eten.

Zijn laatste woorden waren: 'Vertel mijn familie en vrienden dat ik van ze hou,'

Na zijn executie werd hij gecremeerd en zijn as werd naar zijn eigen wens verspreid over Taylor Mountain. Een plek waar hij veel goede herinneringen had van zijn jeugd, maar ook de plek waar veel (resten) van zijn slachtoffers zijn gevonden.

Bevestigde slachtoffers:

• Joni Lenz: begin januari 1974 werd ze in haar slaap overvallen, verkracht, zwaar mishandeld en voor dood achtergelaten. Ze overleefde de aanval, maar lag heel lang in een coma en hield er uiteindelijk hersenletsel aan over.
• Lynda Healy: 1 februari brak Bundy in bij Healy's studentenhuis in Seattle en ontvoerde haar naar een afgelegen plek waar ze uiteindelijk werd verkracht en vermoord. 1975 werd haar schedel gevonden op Taylor Mountain.
• Donna Manson: 12 maart 1974 verdween Manson na een jazzconcert. Ze was ontvoerd, verkracht en vermoord. Bundy gaf zelfs toe haar schedel verbrand te hebben in zijn vriendin's openhaard.
• Susan Rancourt: 17 april 1974 vroeg Bundy haar om hulp om wat boeken in te laden. Toen ze haar hulp aanbood werd ze bewusteloos geslagen met een stomp object en ontvoerd, verkracht en vermoord.
• Kathy Parks: 6 mei 1974 ontvoerde Bundy Parks nadat hij haar zag bij een koffiewinkel. Ze werd ontvoerd naar een afgelegen plek, waar hij haar beval om haar kleding uit te trekken. Ze werd twee keer verkracht en uiteindelijk vermoord.
• Brenda Ball: 1 juni 1974 werd Ball ontvoerd, vermoord en verkracht.
• Georgeann Hawkins: 11 juni 1974 rond 01:00 's nachts toen ze alleen terugliep van een studentenfeestje vroeg Bundy - die een neppe mittela om had - haar om te helpen iets in zijn auto te zetten. Hij sloeg haar vervolgens bewusteloos met een koevoet. Ze werd verkracht en vermoord.
• Janice Ott: Op 14 juli 1974 werd Ott ontvoerd, verkracht en vermoord door Bundy toen ze met hem in de auto stapte om ''te helpen zijn zeilboot op te halen''.)
• Denise Naslund: 14 juli 1974, slechts 4 uur na Ott's vermissing werd ook Naslund ontvoerd, verkracht en vermoord nadat ze Bundy - die deed alsof hij een botbreuk had - wilde helpen zijn zeilboot in te laden.
• Nancy Wilcox: Nadat Bundy van Washington naar Utah verhuisde, stopte de verdwijningen in Washington meteen, en begonnen ze in Utah. Op 2 oktober 1974 wilde Wilcox 's avonds een pak kauwgom kopen, maar ze arriveerde nooit bij de winkel. Bundy beweerde haar met geweld ontvoerd te hebben, en uit eindelijk in een wijngaard verkracht en vermoord te hebben. Haar lichaam is echter nooit gevonden.
• Melissa Smith: 18 oktober 1974 werd Smith ontvoerd, verkracht en vermoord door Bundy. Uit onderzoek bleek dat Smith tot zeven dagen na haar verdwijning in leven was gehouden. Ook werd op Smith's gezicht Make-Up gevonden die ze nooit gebruikte.
• Laura Aime: 31 oktober 1974 werd ze ontvoerd, verkracht en vermoord. Haar lange haar bleek gewassen te zijn door Bundy.

Janice Ott (Links) en Kathy Parks (Rechts)

• Carol DaRonch: 8 november werd DaRonch in het Fashion Place-winkelcentrum in Murray ontvoerd door Bundy die zich voordeed als een politieagent die haar vertelde dat er iets mis was met haar auto en dat ze zo snel mogelijk mee moest rijden naar het politiebureau. Toen DaRonch door had dat ze niet naar een politiebureau reden wist ze te ontsnappen uit zijn auto door de autodeur open te krijgen en zich uit de auto te laten vallen.
• Rhonda Stapley: Stapley nam 'S avonds een lift aan van Bundy. Uiteindelijk werd ze mishandeld en verkracht op een afgelegen plek. Ze kon net ontsnappen door in een rivier te springen toen Bundy niet oplette.
• Debby Kent: 8 november 1974 werd Kent ontvoerd van haar middelbare school in Bountiful,Utah na een theathervoorstelling. Hij reed de bewusteloze Kent naar zijn eigen huis in Salt Lake City, waar ze uiteindelijk meerdere malen is verkracht en vermoord.
• Susan Curtis: Curtis verdween op 28 juni 1975 na een conferentie. Ze was ontvoerd en vermoord, haar lichaam is nooit teruggevonden.
• Caryn Campbell: 12 januari 1975 verdween Campbell uit haar skihotel in Aspen. Ze werd naakt, verkracht, vermoord en zwaar mishandeld teruggevonden.
• Julie Cunningham: Op 15 maart 1975 bood skilerares Cunningham haar hulp aan toen ze Bundy - met een nep gebroken been - zag worstelen om iets in zijn auto te zetten. Ze werd toen uiteindelijk bewusteloos geslagen, ontvoerd en vermoord door Bundy.
• Denise Oliverson: 6 april 1975 vertrok Oliverson na een ruzie met haar echtgenoot op de fiets toen ze verdween. Haar fiets en sandalen werden uiteindelijk gevonden onder een viaduct. Bundy beweerde haar ontvoerd en vermoord te hebben, maar ook haar lichaam is nooit gevonden.
• Lynette Culver: 6 mei 1975 werd de twaalf jarige Culver ontvoerd van haar middelbareschool in Pocatello,Idaho. Bundy nam haar mee naar een hotel waar hij haar had verkracht en vermoord door middel van verdrinking.
• Lisa Levy: Bundy ontsnapte in 1978 uit zijn gevangenis en hij vertrok toen naar Tallahassee,Florida. Op 15 januari 1978 brak Bundy in in Levy's studenthuis. Ze werd midden in de nacht aangevallen, zwaar mishandeld, verkracht en vermoord. Hij beet in haar tepel en borsten en in haar rechterbil. De tandafdrukken hiervan waren cruciaal bewijs.
• Margaret Bowman: Op 15 januari 1978 werd Bowman die in hetzelfde studentenhuis verbleef als Levy ook op brute wijze aangevallen, verkracht en vermoord.
• Karen Chandler: Chandler werd ook in dezelfde nacht en huis als Levy en Bowman aangevallen, maar ze overleefde het en getuigde uiteindelijk tegen hem in zijn rechtszaak.
• Kathy Kleiner: Kleiner was het laatste slachtoffer in het Chi Omega studenthuis. Ook zij werd aangevallen in haar slaap, maar overleefde ook.
• Cheryl Thomas:Thomas woonde een paar straten verderop van het Chi Omega studenthuis. Bundy brak in haar huis en viel haar aan. Ze overleefde.
• Kimberly Leach: Op 9 februari 1978 werd twaalf jarige Leach abrupt meegetrokken bij haar arm en ontvoerd door Bundy van haar middelbareschool in Florida. Ze werd dood, zwaar mishandeld en verkracht teruggevonden. Leach was Bundy's laatste geïdentificeerde slachtoffer.

Mogelijke slachtoffers:

• Ann Marie Burr (13 augustus 1962)
• Lonnie Trumbell (23 juni 1966)
• Lisa Wick (23 juni 1966)
• Susan Davis (30 mei 1969)
• Elizabeth Perry (30 mei 1969)
• Rita Curran (19 juli 1971)
• Joyce LePage (22 juli 1971)
• Kim Allen (4 maart 1972)
• Jeanette Kamahele (25 april 1972)
• Lori Lee Kursa (november 1972)
• Carolyn Davis (januari 1973)
• Rita Jolly (juni 1973)
• Vicki Hollar (augustus 1973)
• Kathy Devine (25 november 1973)
• Theresa Walsh (december 1973)
• Maureen Sterling (4 februari 1974)
• Yvonne Webber (4 februari 1974)

• Brenda Baker (25 mei 1974)
• Sandra Weaver (1 juli 1974)
• Carol Valenzuela (2 augustus 1974)
• Laurie Partridge (4 december 1974)
• Melanie Cooley (25 april 1975)
• Shelly Robertson (1 juli 1975)
• Nancy Baird (4 juli 1975)
• Debbie Smith (februari 1976)