Leven in de Gouden Eeuw

In de Gouden Eeuw ging het heel goed met Nederland, het was zelfs het rijkste en machtigste land ter wereld. De VOC had hier een groot aandeel in, de VOC zorgde ervoor dat Nederland erg rijk bleef. Zij brachten namelijk kruiden en specerijen mee naar Amsterdam en deze specerijen werden opgeslagen in grachtenpanden. Hierdoor hadden zij heel veel voorraad en kon er veel worden verhandeld. Dit noem je stapelmarkt. Producten van over de hele wereld werden namelijk naar Amsterdam vervoerd, opgeslagen en verhandeld. Kooplieden vanuit heel Europa kwamen naar Amsterdam om daar de kruiden en specerijen te kopen.

Specerijen

Portugal handelde eerst al in specerijen. Specerijen zijn eigenlijk een soort kruiden. Voorbeelden van specerijen en kruiden zijn: peper, nootmuskaat, foelie, koffie, thee en cacao. Deze specerijen waren bijna niet te verkrijgen in Europa en deze werden daarom gehaald uit Indië. Op een gegeven moment werd de vraag naar specerijen zo groot, dat Portugal niet meer in staat was om iedereen van specerijen te kunnen voorzien. De Nederlanders zagen hun kans schoon en gingen ook naar Azië om specerijen en kruiden naar Europa te halen om het zo te kunnen verhandelen. Dit was een slimme zet, de vraag naar specerijen was namelijk enorm groot. De Nederlanders konden bijvoorbeeld peper voor ontzettend veel geld verkopen, want kruiden waren erg gewild. Peper werd dus echt peperduur. Door slim in te spelen op vraag en aanbod is Nederland ontzettend rijk geworden.

Grachtenpanden

Doordat de kooplieden (mensen die handel kopen en verkopen) ontzettend rijk werden door de handel,

Dit w

Hierboven zie je specerijen, dit zijn eigenlijk een soort kruiden. De VOC ging deze specerijen zelf halen vanuit Indonesië. In Amsterdam bewaarden zij die specerijen in een grachtenpand op zolder. In Amsterdam konden zij die specerijen voor veel meer geld verkopen, hierdoor werd Nederland enorm rijk. Misschien wel het rijkste en machtigste land ter wereld in die tijd.

Op zolder lag dus het handelswaar. In de rest van zo'n grachtenpand woonden de mensen. Vaak zat er ook een kantoor in zo'n grachtenpand. Dit was nodig zodat alles goed bijgehouden kon worden. Ze wisten zo precies hoeveel specerijen er waren gekocht en hoeveel specerijen er waren verkocht.

Voordat Nederland handelde in specerijen, deed Portugal dit al. Nederland wilde dit ook graag doen. Toen Portugal niet meer in staat was om Europa van peper en specerijen te kunnen voorzien, stegen de prijzen. Er was namelijk niet veel aanbod meer, peper werd dus echt peperduur. De Nederlanders grepen hun kans en gingen toen zelf naar Azië om deze producten naar Europa te halen en te verhandelen.