Ted Bundy: verschil tussen versies
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | [[Bestand:Bundy FLA 8179.jpeg|miniatuur|Ted Bundy]] |
+ | [[Bestand:Bundy FLA 8179.jpeg|miniatuur|Ted Bundy.]] |
| − | '''Theodore “Ted” Robert Bundy''' was een van de meest gevreesde Amerikaanse seriemoordenaars. Van 1974 tot 1978 verspreid over 7 staten (Washington, Oregon, Colorado, Idaho, Florida, Utah |
+ | '''Theodore “Ted” Robert Bundy''' was een van de meest gevreesde Amerikaanse seriemoordenaars. Van 1974 tot 1978 verspreid over 7 staten (Washington, Oregon, Colorado, Idaho, Florida, Utah, California) pleegde hij veel moorden. Hij bekende er 30. Maar veel mensen zeggen dat hij waarschijnlijk 100 moorden heeft gepleegd. |
| + | == Moorden == |
||
| ⚫ | |||
| + | Ted Bundy had een zwak voor jonge vrouwen (en minderjarigen meisjes) die lang, stijl, bruin, of donkerblond haar hadden gedragen in een middenscheiding, en een slank lichaamsbouw. Deze eigenschappen zie je ook terug bij bijna al zijn slachtoffers. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Ted Bundy lokte zijn slachtoffers meestal door te doen alsof hij een gebroken arm of been had en vroeg de meisjes om hulp bij zijn auto. Daar sloeg hij ze bewusteloos met een hard object en nam hij hen mee. Op een verlaten plek werden ze meestal verkracht, |
||
| ⚫ | Ted Bundy lokte zijn slachtoffers meestal door te doen alsof hij een gebroken arm of been had en vroeg de meisjes om hulp bij zijn auto. Daar sloeg hij ze bewusteloos met een hard object en nam hij hen mee. Op een verlaten plek werden ze meestal verkracht, geslagen, gewelddadig aangerand, vermoord (wurging). Soms brak hij ook in bij vrouwlijke studentenhuizen om elke kamer af te gaan voor slachtoffers. |
||
| ⚫ | |||
| + | |||
| + | == Executie == |
||
| ⚫ | Op 24 januari 1989 kreeg hij de doodstraf en werd hij geëlektrocuteerd op de elektrische stoel.Veel mensen stonden buiten de gevangenis te juichen tijdens zijn doodstraf en riepen. Ook werd er opgeroepen die dag extra weinig elektriciteit te gebruiken zodat Ted Bundy nog extra erg werd geëlektrocuteerd. Zijn laatste woorden waren: 'Vertel mijn familie en vrienden dat ik van ze hou,' |
||
== Bevestigde slachtoffers: == |
== Bevestigde slachtoffers: == |
||
Versie van 25 mrt 2021 12:54
Theodore “Ted” Robert Bundy was een van de meest gevreesde Amerikaanse seriemoordenaars. Van 1974 tot 1978 verspreid over 7 staten (Washington, Oregon, Colorado, Idaho, Florida, Utah, California) pleegde hij veel moorden. Hij bekende er 30. Maar veel mensen zeggen dat hij waarschijnlijk 100 moorden heeft gepleegd.
Moorden
Ted Bundy had een zwak voor jonge vrouwen (en minderjarigen meisjes) die lang, stijl, bruin, of donkerblond haar hadden gedragen in een middenscheiding, en een slank lichaamsbouw. Deze eigenschappen zie je ook terug bij bijna al zijn slachtoffers.
Zijn slachtoffers waren meestal tussen de 17 en 24 jaar. Maar hij probeerde ook 12,13,14,15 jarige meisjes mee te krijgen. Zijn jongste slachtoffers (Kimberly Leach en Lynette Culver) waren pas 12 toen ze door Bundy werden ontvoerd, verkracht en vermoord.
Ted Bundy lokte zijn slachtoffers meestal door te doen alsof hij een gebroken arm of been had en vroeg de meisjes om hulp bij zijn auto. Daar sloeg hij ze bewusteloos met een hard object en nam hij hen mee. Op een verlaten plek werden ze meestal verkracht, geslagen, gewelddadig aangerand, vermoord (wurging). Soms brak hij ook in bij vrouwlijke studentenhuizen om elke kamer af te gaan voor slachtoffers.
Executie
Op 24 januari 1989 kreeg hij de doodstraf en werd hij geëlektrocuteerd op de elektrische stoel.Veel mensen stonden buiten de gevangenis te juichen tijdens zijn doodstraf en riepen. Ook werd er opgeroepen die dag extra weinig elektriciteit te gebruiken zodat Ted Bundy nog extra erg werd geëlektrocuteerd. Zijn laatste woorden waren: 'Vertel mijn familie en vrienden dat ik van ze hou,'
Bevestigde slachtoffers:
- Joni Lenz (overleefde de aanval)
- Lynda Healy (1 februari 1974)
- Donna Manson (12 maart 1974)
- Susan Rancourt (17 april 1974)
- Kathy Parks (6 mei 1974)
- Brenda Ball (1 juni 1974)
- Georgeann Hawkins (11 juni 1974)
- Janice Ott (14 juli 1974)
- Denise Naslund (14 juli 1974)
- Nancy Wilcox (2 oktober 1974)
- Melissa Smith (18 oktober 1974)
- Laura Aime (31 oktober 1974)
- Carol DaRonch (ontsnapte)
- Rhonda Stapley (ontsnapte)
- Debby Kent (8 november 1974)
- Susan Curtis (28 juni 1975)
- Caryn Campbell (12 januari 1975)
- Julie Cunningham (15 maart 1975)
- Denise Oliverson (6 april 1975)
- Lynette Culver (6 mei 1975)
- Lisa Levy (15 januari 1978)
- Margaret Bowman (15 januari 1978)
- Karen Chandler (overleefde de aanval)
- Kathy Kleiner (overleefde de aanval)
- Cheryl Thomas (overleefde de aanval)
- Kimberly Leach (9 februari 1978)
Mogelijke slachtoffers:
- Ann Marie Burr (13 augustus 1962)
- Lonnie Trumbell (23 juni 1966)
- Lisa Wick (23 juni 1966)
- Susan Davis (30 mei 1969)
- Elizabeth Perry (30 mei 1969)
- Rita Curran (19 juli 1971)
- Joyce LePage (22 juli 1971)
- Kim Allen (4 maart 1972)
- Jeanette Kamahele (25 april 1972)
- Lori Lee Kursa (november 1972)
- Carolyn Davis (januari 1973)
- Rita Jolly (juni 1973)
- Vicki Hollar (augustus 1973)
- Kathy Devine (25 november 1973)
- Theresa Walsh (december 1973)
- Maureen Sterling (4 februari 1974)
- Yvonne Webber (4 februari 1974)
- Brenda Baker (25 mei 1974)
- Sandra Weaver (1 juli 1974)
- Carol Valenzuela (2 augustus 1974)
- Laurie Partridge (4 december 1974)
- Melanie Cooley (25 april 1975)
- Shelly Robertson (1 juli 1975)
- Nancy Baird (4 juli 1975)
- Debbie Smith (februari 1976)