Eduard II van Engeland: verschil tussen versies
k (Eduard II koning van Engeland is verplaatst naar Eduard II van Engeland) |
|||
Regel 1: | Regel 1: | ||
− | + | '''Edward II van Carnarvon''' (25 april 1284 – 21 september 1327) was koning van Engeland van 1307 tot 1327. Hij was de vierde zoon van Edward I en Eleanor van Kastilië. | |
− | In 1325 kwam de koningin in actie. Samen met haar zoon en één van de verbannen baronnen, Roger Mortimer, keerde zij na een kort verblijf in Frankrijk terug. Ze was vastbesloten de Despensers weg te sturen. | + | |
− | http://nl.wikipedia.org/wiki/Eduard_II_van_Engeland | + | Hij werd de troonopvolger omdat zijn oudere broers al waren overleden. In 1308 trouwde hij met Isabella, de dochter van de Franse koning Filips IV. Het huwelijk was geen succes. Edward had erg weinig aandacht voor zijn vrouw. Er werd gezegd dat hij homoseksueel zou zijn, omdat hij liever in het gezelschap was van Piers Gavescon. |
+ | Toch kreeg hij samen met Isabella vier kinderen: | ||
+ | * [[Edward III van Engeland|Edward]] (1312–1377)<br> | ||
+ | * [[John van Engeland|John]] (1316–1336)<br> | ||
+ | * [[Eleanor van Engeland|Eleanor]] (1318–1355)<br> | ||
+ | * [[Joanna van Engeland|Joanna]] (1321–1362)<br> | ||
+ | |||
+ | Edward was geen goede koning. Waarschijnlijk door het gebrek aan zelfvertrouwen liet hij het besturen liever aan anderen over. Toen Edward koning werd haalde hij eerst zijn vriend Piers Gaveston die eerder door de koning (onder druk van de adel), werd verbannen, weer terug naar Engeland. <br> | ||
+ | De koning was destijds tot dat besluit gekomen omdat hij bang was dat Gaveston teveel invloed op zijn zoon zou hebben. Maar Edward maakte Gaveston graaf van Cornwall. De baronnen protesteerden hiertegen en het lukte hen Gaveston opnieuw te verbannen. <br> | ||
+ | In 1312 werd hij uiteindelijk vermoord. Na een lange tijd van oorlog liet Edward het bestuur opnieuw over aan een vriend, Hugh Despenser. Nu kwamen de baronnen in opstand. Ook Despenser en zijn familie werden verbannen. In 1322 haalde hij de familie weer terug uit ballingschap en ging hij de strijd met de baronnen aan. De jaren daarop werd Engeland hoofdzakelijk geregeerd door de Despensers. | ||
+ | |||
+ | In 1325 kwam de koningin in actie. Samen met haar zoon en één van de verbannen baronnen, Roger Mortimer, keerde zij na een kort verblijf in Frankrijk terug. Ze was vastbesloten de Despensers weg te sturen. Edward vluchtte naar het westen. Zijn vrouw ging hem achterna en liet de Despensers ter dood brengen. In november werd Edward gevangen genomen. <br> | ||
+ | In januari 1327 moest hij aftreden, zogenaamd om zijn 14-jarige zoon Edward III de mogelijkheid te geven om koning te worden. Maar eigenlijk wilde zijn vrouw Isabella en haar geliefde Roger Mortimer het bestuur overnemen. Edward II werd vermoord in september van dat jaar in Berkeley Castle. Mortimer en Isabella hebben uiteindelijk weinig plezier beleefd aan hun machtsgreep. Want toen Edward III in 1330 meerderjarig werd, liet hij Mortimer terechtstellen en zijn moeder veroordelen. Zij overleed in Hertford in 1358. De Engelse toneelschrijver Christopher Marlowe wijdde een toneelstuk aan Edward II. | ||
+ | |||
+ | {{Wikipedia|http://nl.wikipedia.org/wiki/Eduard_II_van_Engeland}} | ||
+ | |||
+ | [[categorie:Brits koningshuis]] |
Versie van 26 sep 2007 17:17
Edward II van Carnarvon (25 april 1284 – 21 september 1327) was koning van Engeland van 1307 tot 1327. Hij was de vierde zoon van Edward I en Eleanor van Kastilië.
Hij werd de troonopvolger omdat zijn oudere broers al waren overleden. In 1308 trouwde hij met Isabella, de dochter van de Franse koning Filips IV. Het huwelijk was geen succes. Edward had erg weinig aandacht voor zijn vrouw. Er werd gezegd dat hij homoseksueel zou zijn, omdat hij liever in het gezelschap was van Piers Gavescon. Toch kreeg hij samen met Isabella vier kinderen:
Edward was geen goede koning. Waarschijnlijk door het gebrek aan zelfvertrouwen liet hij het besturen liever aan anderen over. Toen Edward koning werd haalde hij eerst zijn vriend Piers Gaveston die eerder door de koning (onder druk van de adel), werd verbannen, weer terug naar Engeland.
De koning was destijds tot dat besluit gekomen omdat hij bang was dat Gaveston teveel invloed op zijn zoon zou hebben. Maar Edward maakte Gaveston graaf van Cornwall. De baronnen protesteerden hiertegen en het lukte hen Gaveston opnieuw te verbannen.
In 1312 werd hij uiteindelijk vermoord. Na een lange tijd van oorlog liet Edward het bestuur opnieuw over aan een vriend, Hugh Despenser. Nu kwamen de baronnen in opstand. Ook Despenser en zijn familie werden verbannen. In 1322 haalde hij de familie weer terug uit ballingschap en ging hij de strijd met de baronnen aan. De jaren daarop werd Engeland hoofdzakelijk geregeerd door de Despensers.
In 1325 kwam de koningin in actie. Samen met haar zoon en één van de verbannen baronnen, Roger Mortimer, keerde zij na een kort verblijf in Frankrijk terug. Ze was vastbesloten de Despensers weg te sturen. Edward vluchtte naar het westen. Zijn vrouw ging hem achterna en liet de Despensers ter dood brengen. In november werd Edward gevangen genomen.
In januari 1327 moest hij aftreden, zogenaamd om zijn 14-jarige zoon Edward III de mogelijkheid te geven om koning te worden. Maar eigenlijk wilde zijn vrouw Isabella en haar geliefde Roger Mortimer het bestuur overnemen. Edward II werd vermoord in september van dat jaar in Berkeley Castle. Mortimer en Isabella hebben uiteindelijk weinig plezier beleefd aan hun machtsgreep. Want toen Edward III in 1330 meerderjarig werd, liet hij Mortimer terechtstellen en zijn moeder veroordelen. Zij overleed in Hertford in 1358. De Engelse toneelschrijver Christopher Marlowe wijdde een toneelstuk aan Edward II.
De eerste versie van deze tekst (of een deel daarvan) is afkomstig van Wikipedia.
De tekst is vrijgegeven onder de CC BY-SA 3.0-licentie. |