Brontekst bekijken van Eurovisiesongfestival 1957

{{Infobox Eurovisie
| naam = Eurovisiesongfestival
| jaar = 1957
| afbeelding = ESC_1957_Map.svg
| ander formaat = 
| onderschrift = Groen: deelnemende landen
| onderschriftlinks =
| motto = 
| gastland = {{DE}}
| locatie = Großer Sendesaal des Hessisches Rundfunk, [[Frankfurt am Main]]
| omroep = [[ARD]]
| semi = 
| semi1 = 
| semi2 = 
| finale = 3 maart 1957
| datum = 
| regisseur = 
| presentator = [[Anaid Iplicjian]]
| presentatoren = 
| presentatorensemi = 
| presentatorensemi1 = 
| presentatorensemi2 = 
| presentatorensemis = 
| presentatorenfinale = 
| presentatorengreenroom = 
| winland = {{NL}}
| winlied = ''[[Net als toen]]''
| windans = 
| winact = [[Corry Brokken]]
| wintekst = 
| winmuziek = 
| stem = 
| deelnemers = 10
| debuut = {{DN}} <br /> {{AT}} <br /> {{GB}}
| terugkerende = 
| terugtrekkende = 
| gediskwalificeerd =
| nul = 
| opening = 
| interval = 
| nulsemi = 
| nulsemi1 = 
| nulsemi2 = 
| nulfinale = 
| openingsemi = 
| openingsemi1 = 
| openingsemi2 = 
| openingfinale = 
| intervalsemi = 
| intervalsemi1 = 
| intervalsemi2 = 
| intervalfinale = 
}}
Het '''Eurovisiesongfestival 1957''' is het tweede [[Eurovisiesongfestival]] dat er gehouden is. Het festival werd dit maal gehouden in [[Frankfurt am Main]], in het voormalige [[West-Duitsland]]. Hoewel [[Zwitserland]] het jaar daarvoor het festival had gewonnen wilde het land niet ''nog'' een keer houden, dus werd er voor Frankfurt gekozen. In die tijd was het ook niet de regel dat het land dat gewonnen had het volgende festival zou organiseren. Men wilde toen dat ieder land om de beurt het festival zou organiseren, maar dit werd onmogelijk als er steeds meer landen meededen aan het festival. 

De tweede editie van het festival zorgde ook voor de 3 minuten-regel; dat een liedje drie minuten moest duren. De reden hiervoor was de enorme diversiteit in de lengte van de nummers. Waar de Britten een lied inzonden van nog geen twee minuten, had Italië een nummer van meer dan 5 minuten. De wedstrijd werd naast op de televisie ook op radio uitgezonden. Anders dan in de vorige editie werd de manier van puntentellen gewijzigd, werden de scores en plaatsen van de liedjes bekend gemaakt en was er een scorebord en kaart van Europa aanwezig in de studio. 

De tweede editie zorgde ook voor de langste kus tijdens het festival, namelijk door de Denen [[Birthe Wilke]] en [[Gustav Winckler]] van 14 seconden. De Duitse [[Margot Hielscher]] was de eerste deelnemer die gebruik maakte van attributen. Haar nummer ging over telefoon en daarom gebruikte ze een telefoonhoorn. De Nederlandse [[Corry Brokken]] was echter de winnaar van de tweede editie van het festival, met het nummer ''[[Net als toen]]''.

==Resultaat==
{| class="wikitable"
! Plaats
! Land
! Artiest
! Lied
! Punten
|-bgcolor="#FFD700"
| 1
| {{NL}} || [[Corry Brokken]]
| ''[[Net als toen]]''
| 31
|-
| 2
| {{FR}} || [[Paule Desjardins]]
| ''La belle amour''
| 17
|-
| 3
| {{DK}}
| [[Birthe Wilke]] & [[Gustav Winckler]]
| ''Skibet skal sejle i nat''
| 10
|-
|rowspan="2" valign="top"|4
| {{LU}} || [[Danièle Dupré]]
| ''Amours mortes (tant de peine)''
| 8
|-
| {{DE}} || [[Margot Hielscher]]
| ''Telefon, Telefon''
| 8
|-
| 6
| {{IT}} || [[Nunzio Gallo]]
| ''Corde della mia chitarra''
| 7
|-
| 7
| {{GB}} || [[Patricia Bredin]]
| ''All''
| 6
|-
|rowspan="2" valign="top"|8
| {{BE}} || [[Bobbejaan Schoepen]]
| ''[[Straatdeuntje]]''
| 5
|-
| {{CH}} || [[Lys Assia]]
| ''L'enfant que j'étais''
| 5
|-
| 10
| {{AT}} || [[Bob Martin]]
| ''Wohin, kleines Pony?''
| 3
|}


{{Navigatie Eurovisiesongfestival}}
[[Categorie:Eurovisiesongfestival]]