Kasteel de Haar
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. Toelichting: Nieuw! |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Kasteel de Haar is een kasteel in het dorp Haarzuilens in de Nederlandse provincie Utrecht. Kasteel de Haar is het grootste kasteel van Nederland.
Geschiedenis
Eerste eeuwen
Hoe het kasteel ontstaan is weten we niet, maar er is een onderzoek naar aan de gang. Hierdoor weten we ook niet hoe het eerste kasteel er uit zag. Veel mensen denken dat het een versterkte woontoren was, maar er is geen bewijs voor. Het kasteel werd voor het eerst genoemd in 1391. In de loop van de jaren werd het kasteel verder uitgebreid. In 1449 kwam het kasteel in bezit van de familie van Zuylen. Rond 1482 werd het kasteel vaak aangevallen. In het rampjaar werd het kasteel steeds hersteld en uitgebreid tot dat de laatste eigenaar overleed. In 1674 veroorzaakte een orkaan veel schade. Sinds dien is het kasteel niet meer bewoond. Aan het einde van de 19de eeuw was het kasteel niet meer dan een ruïne.
Herbouw
In 1890 erfde Etienne baron van Zuylen van Nyevelt van de Haar het kasteel. Hij liet het kasteel restaureren. De beroemde architect Pierre Cuypers en zijn zoon Joseph Cuypers kregen de opdracht om het kasteel te bouwen. De baron was nooit van plan om daar te gaan wonen, maar het kasteel werd toch van alle gemakken voorzien. Toch verbleef hij alleen in september in het kasteel. de rest van het jaar was het kasteel voor publiek toegankelijk.
Nieuwe eigenaars
Sinds 2000 is de stichting kasteel de Haar van de Vereniging Natuurmonumenten eigenaar van het kasteel. De familie van Zuylen van Nijenveldt was tot aan 2012 eigenaar van de meubels. sinds 2012 is de stichting daar eigenaar van. De meubelcollectie is zo'n 10 miljoen euro waard. Dat geld werd betaald door:
- BankGiro Loterij
- Vereniging Rembrandt
- VSBfonds
- Prins Bernard Cultuurfonds
- K. F. Heinfonds
- Mondriaan fonds
- Stichting nationaal fonds Kunstbezit
- SNS REAAL Fonds
- M.A.O.C. Gravin van Bylandt Stichting
- De provincie en gemeente Utrecht.
De koop zou voorkomen dat de meubels over de wereld werden verspreid, maar in een gebouw bleven.