Vorstendom Roemenië

Het vorstendom Roemenië of het prinsendom Roemenië was een land in Oost-Europa tussen 1862 en 1881. Het land ontstond door de vereniging van het vorstendom Moldavië en het vorstendom Walachije. Deze twee landen hadden al dezelfde vorst (personele unie), maar werden in 1862 officieel één land. Hierdoor ontstond Roemenië. Het land werd geleid door een vorst of prins. In 1881 werd de vorst een koning, waardoor het koninkrijk Roemenië ontstond.

Het vorstendom lag tussen het Ottomaanse Rijk, het Russische Keizerrijk, het vorstendom Servië en het keizerrijk Oostenrijk. Ook grensde het aan de Zwarte Zee.

Geschiedenis

Hoewel het vorstendom in 1862 ontstond, werd het niet internationaal erkend. Het land ontstond nadat vorst Alexander Jan Cuza toestemming kreeg van de Ottomaanse sultan om het land te stichten. Hiervoor was Alexander Jan al enkele jaren vorst van zowel Moldavië als Walachije. In de maanden na de toestemming werd het land gesticht. Hiervoor kreeg de koning de steun van de Franse keizer Napoleon III die zijn invloed rondom de Zwarte Zee wilde uitbreiden.

Alexander Jan I moderniseerde het land, maar kreeg ruzie met de liberalen en conservatieven. In 1866 moest gedwongen aftreden en Roemenië verlaten. Hij werd vervolgens vervangen door de Duitse prins Carol I. Het Ottomaanse Rijk was hier niet blij mee, aangezien zij hadden verwacht dat Roemenië uiteen zou vallen na de dood van Alexander Jan I. Tijdens de Russisch-Turkse Oorlog vocht Roemenië aan de kant van Rusland. Voor Roemenië was dit een soort van "onafhankelijkheidsoorlog". Hoewel het land al onafhankelijk was, zorgde het ervoor dat het internationaal erkend werd in 1878.

In 1881 verhief Carol I zichzelf tot koning, waardoor het koninkrijk Roemenië ontstond.

Vorsten

• Alexander Jan I (1862-1866)
• Carol I (1866-1881)