Frederick Douglass
.jpg)
Frederick Augustus Washington Bailey, beter bekend als Frederick Douglass (Cordova (Maryland), februari 1817 - Washington D.C., 20 februari 1895) was een Amerikaanse schrijver, spreker, abolitionist en politicus. Douglass werd geboren als slaaf, maar wist de slavernij te ontsnappen door naar het noorden te vluchten. Douglass woonde hierna anti-slavernijbijeenkomsten bij en werd een van de bekendste tegenstanders van de slavernij in de Verenigde Staten. Douglass groeide uit tot een van de meest invloedrijke sprekers en politici in de Verenigde Staten gedurende de 19e eeuw.
Douglass schreef verschillende biografieën over zijn leven, waarvan Narrative of the Life of Frederick Douglass, an American Slave (1845) het bekendste is. Douglass zette zich in voor het einde van de slavernij en het bevrijden van de Afro-Amerikaanse slaven. Ook wilde hij dat Afro-Amerikanen, zowel de slaven als de vrije Afro-Amerikanen, dezelfde rechten kregen als blanke Amerikanen. Dit betekende burgerschap, het recht om te dienen in het leger en stemrecht. De invloed van Douglass leidde ertoe dat president Abraham Lincoln de Emancipation Proclamation aannam. Douglass was daarnaast een voorstander van vrouwenrechten. Tijdens de verkiezingen van 1872 was hij de eerste Afro-Amerikaanse running mate van de eerste vrouwelijke presidentskandidaat Victoria Woodhull namens de Equal Rights Party.
Nog altijd heeft Douglass een belangrijke status in de Amerikaanse geschiedenis.
Levensloop
Slaaf
Douglass werd geboren als een slaaf op een plantage in Maryland aan de Chesapeake Bay. Het is onbekend wanneer Douglass precies geboren is. Hoewel vaak wordt gezegd dat hij in februari 1817 geboren is, kan het ook zijn dat hij later dat jaar of in 1818 geboren is. Hij werd geboren in de hut van zijn oma. Douglass schreef ook later dan hij "geen idee heeft hoe oud hij is". Douglass zelf vierde zijn verjaardag altijd op 14 februari, aangezien dat samenvalt met Valentijnsdag. De familie van Douglass heeft verschillende herkomsten. Hij had ook Europese en inheemse voorouders. Douglass heeft zijn vader nooit gekend en het is ook onbekend wie dit is. Historici zijn het wel over eens dat zijn vader een blanke man is geweest. Overigens kende hij wel zijn moeder, Harriet Bailey. Douglass had ook eerst de achternaam "Bailey", maar nadat hij gevlucht was in 1838 nam hij de naam "Douglass" aan. Hij wilde zo voorkomen dat men hem zo vinden en terug zou nemen naar het zuiden.
Douglass werd als baby van zijn moeder gescheiden. Hij leefde bij zijn oma Betsy (een slaaf) en zijn opa Isaac (een voormalige slaaf). Zijn moeder woonde zo'n 12 kilometer van hen vandaan op een andere plantage. Zij bezocht Douglass een aantal maal, maar overleed toen Douglass zeven jaar oud was. Toen Douglass zes jaar oud was werd hij van zijn opa en oma gescheiden. In 1826 kwam hij bij de familie Auld terecht in Baltimore. Toen Douglass 12 jaar oud was, gaf zijn meesteres hem les in het alfabet. Dit was vrij bijzonder, aangezien slaven vaak niet konden lezen en schrijven. Slaven werden namelijk als dom gezien en ook werd het als gevaarlijk gezien om slaven te leren lezen en schrijven. Zijn meester vond daarom ook niet dat Douglass niet moest kunnen, waarna de meesteres hiermee ophield. Douglass zorgde ervoor dat hij toch leerde lezen en schrijven door het aan kinderen in de buurt te vragen. Dit deed hij in geheim.
Uiteindelijk zou Douglass ook de slaven van William Freeland leren lezen en schrijven, door middel van teksten uit het Nieuwe Testament. Zes maanden lang moest Douglass namelijk voor Freeland werken en op zondagen gaf hij in het geheim les aan de slaven. Freeland kwam hier echter achter en stuurde Douglass terug. In 1833 werd hij gehuurd aan Edward Covey, een hele strenge slavenhouder. Deze man stond bekend als de slavenbreker, aangezien hij ook geweld gebruikte. Covey gebruikte riemen om slaven te slaan, wat leidde tot botbreuken en bloedingen. Ook deed hij dit bij Douglass, maar Douglass vocht uiteindelijk terug toen hij 16 jaar oud was. Douglass wist Covey te overmeesteren, waarna Covey hem met rust liet.
Ontsnapping van de slavernij
Douglass deed zijn eerste poging om te ontsnappen toen hij werkte voor Freeland. Deze poging mislukte en hierna deed Douglass geen nieuwe poging. In 1838 ontmoette hij Ann Murray, een vrije Afro-Amerikaanse vrouw. Zij steunde Douglass en gaf hem geld om te snappen. Op 3 september 1838 wist Douglass te ontsnappen via een trein naar de haven van Baltimore. Hier kreeg hij een uniform, waardoor het net leek of hij matroos was. Hij kreeg ook identiteitspapieren, waarop stond dat hij een vrije man was. Vervolgens ging hij met de schip via de Delaware-rivier naar Philadelphia in Pennsylvania. Pennsylvania had toentertijd de slavernij al afgeschaft, waardoor Douglass een vrije man was. Hierna trok bij naar New York City, waar hij in een opvanghuis voor gevluchte slaven woonde. Douglass wilde zo ver mogelijk van Maryland vandaan, aangezien er "slavenjagers" waren. Dit waren jagers die ontsnapte slaven zochten om ze terug te geven aan hun eigenaar.
Uiteindelijk eindigde Douglass in het plaatsje Lynn in Massachusetts, een staat die erg tegen de slavernij was. Hier nam hij ook een nieuwe achternaam. Tot 1841 gebruikte hij de naam "Bailey", maar dat jaar koos hij de naam "Douglass". Hij koos deze achternaam na het lezen van het gedicht The Lady of the Lake van de Schotse schrijver Walter Scott. In dit gedicht hadden twee personages namelijk dezelfde naam.
Abolitionist en spreker
.jpg)
Douglass werd in 1839 een preker in de kerk. Douglass had namelijk een talent om te spreken en sprak ook voor de kerk over zijn ervaringen als slaaf. Douglass ging naar dezelfde kerk als Harriet Tubman, een voormalige slavin die actief was in de Underground Railroad. De Underground Railroad was een organisatie die slaven uit het zuiden hielp te ontsnappen naar het noorden, waar zij vrij waren. Douglass gafook speeches voor voormalige slaven die aankwamen met deze Underground Railroad. Later ging hij ook schrijver voor het nieuwsblad The Liberator. Douglass sprak ook op een anti-slavernij-conferentie in Massachusetts. Hierdoor werd hij erg bekend.
Hoewel de slavernij in de Noordelijke Staten was afgeschaft, leefden Afro-Amerikanen en blanke Amerikanen nog steeds gescheiden van elkaar. Zo waren er aparte kerken en aparte plaatsen in het openbaar vervoer. In 1841 demonstreerde Douglass hiertegen. In 1845 schreef hij een biografie over zijn leven, genaamde Narrative of the Life of Frederick Douglass, an American Slave. Dit werd een bestseller in de Verenigde Staten en wordt nog altijd gezien als een van de belangrijkste werken tegen slavernij. Later werd het ook in het Nederlands en Frans vertaald. In Europa werd Douglass hierdoor ook vrij bekend. Later schreef hij nog twee andere biografieën. Dit zijn My Bondage and My Freedom (1881) en Life and Times of Frederick Douglass (1892).
Overigens bleef Douglass niet in Massachusetts, maar trok ook naar andere (vrije) staten, zoals Indiana. Ook bracht hij in 1845 een bezoek aan het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Douglass was verbaasd over dat er weinig discriminatie was in het Verenigd Koninkrijk in vergelijking met de Verenigde Staten. Toch keurde hij de grote verschillen tussen arm en rijk af. De extreme armoede in het Verenigd Koninkrijk, en voornamelijk Ierland, deden hem denken aan de slavernij. In Ierland was namelijk het begin van de Ierse Hongersnood bezig. Douglass ontmoette ook de Ierse nationalist Daniel O'Connell en de Britse abolitionist Thomas Clarkson. Hij keerde in 1847 terug naar de Verenigde Staten en ging werken voor de North Star. Dit was het eerste anti-slavernij-nieuwsblad in de Verenigde Staten. Ook hielp hij mee in de Underground Railroad. Douglass geloofde niet alleen dat Afro-Amerikanen gelijke rechten moesten krijgen, maar ook vrouwen. Hij zette zich in voor het feminisme.
Douglass geloofde dat het maken van foto's erg belangrijk was om de slavernij te beëindigen. Op deze manier konden mensen namelijk precies zien wat er gebeurde op de plantages, ook wanneer deze foto's door slavenhouders gemaakt werden. Douglass zelf is een van de meest gefotografeerde Amerikaanse personen uit de 19e eeuw. Op zijn foto's lacht Douglass nooit, aangezien hij niet als "blije slaaf" wilde overkomen.
Amerikaanse Burgeroorlog
Zie Amerikaanse Burgeroorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Op 12 maart 1859 ontmoette Douglass extreme abolitionisten, zoals John Brown. Brown zou twee maanden een slavenopstand organiseren in Virginia, maar deze mislukte. Brown werd uiteindelijk gepakt en ter dood veroordeeld. Douglass sprak zich hier niet over uit. Douglass was inmiddels tot een van de belangrijkste abolitionisten in de Verenigde Staten uitgegroeid. Na de verkiezing van Abraham Lincoln tot president, scheidden de Zuidelijke slavenstaten zich af. Dit was het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog. Douglass wilde dat Afro-Amerikanen zich konden inschrijven voor het Noordelijke leger (dat tegen de slavernij vocht). In 1863 ontmoette hij president Lincoln hiervoor en kreeg dit voor elkaar. Douglass zou actief Afro-Amerikanen aanmoedigen in het Noordelijke leger mee te vechten. Ook had hij invloed op Lincoln om de slaven in de Zuidelijke gebieden te bevrijden. Dit leidde tot de Emancipation Proclamation. Dit betekende dat alle slaven in het zuiden bevrijd zouden worden wanneer het Noordelijke leger daar land innam. Pas in 1865 kwam er officieel een einde aan de slavernij met het 13e amendement aan de Amerikaanse grondwet.
Daarnaast wilde Douglass dat Afro-Amerikanen konden stemmen en burgerrechten kregen. President Lincoln weigerde dit eerst te doen. Hoewel hij later zich positief hierover uitsprak, werd hij vermoord voordat hij iets aan kon doen. President Lincoln werd opgevolgd door Andrew Johnson, met wie Douglass overlegde. Johnson weigerde dit echter. Hoewel Douglass erg positief was over Lincoln, had hij ook kritiek op hem. Lincoln zou te weinig hebben gedaan om Afro-Amerikanen burgerrechten te geven. Toch gaf hij toe dat zonder Lincoln de slavernij nooit afgeschaft was.
|
Though Mr. Lincoln shared the prejudices of his white fellow-countrymen against the Negro, it is hardly necessary to say that in his heart of hearts he loathed and hated slavery... Hoewel meneer Lincoln dezelfde vooroordelen over zwarte Amerikanen had als zijn blanke landgenoten, is het algemeen bekend dat hij in zijn hart slavernij haatte en veroordeelde... — Frederick Douglass, 1876
|
|
Uiteindelijk werden het 14e en 15e amendement aangenomen onder Johnson's opvolger, president Ulysses S. Grant. Hierdoor kregen alle Afro-Amerikanen burgerschap en stemrecht.
Reconstructie
_her_sister_Eva_Pitts_(center).png)
Na de Amerikaanse Burgeroorlog ontstonden racistische organisaties in het zuiden van de Verenigde Staten, zoals de Ku Klux Klan (KKK). Deze organisaties gingen uit van blanke overheersing, oftewel blanke Amerikanen zijn superieur aan andere "mensenrassen". Dit leidde tot discriminatie en racisme tegen Afro-Amerikanen en zelfs geweld en moorden. Douglass steunde president Ulysses S. Grant om de KKK te bestrijden. Dit lukte, aangezien de KKK uiteenviel en ondergronds zou blijven tot aan het begin van de 20e eeuw. Desondanks namen veel Zuidelijke Staten wetten aan die dwongen Afro-Amerikanen en blanke Amerikanen apart te leven (de rassensegregatie). Ook werd het voor Afro-Amerikanen een stuk lastiger om te stemmen.
In 1872 was Frederick Douglass verkiesbaar als de running mate van de eerste vrouwelijke presidentskandidaat in de Amerikaanse geschiedenis, Victoria Woodhull. Woodhull had de zogeheten Equal Rights Party opgericht, een partij voor gelijke rechten. De partij wilde discriminatie en racisme bestrijden en ervoor zorgen dat vrouwen konden stemmen. Overigens voerde Woodhull wel een campagne en stelde zichzelf verkiesbaar, maar ze stond nergens op een stembiljet. Hierdoor kon je in geen een staat op haar stemmen. Ook had ze gezegd dat Douglass haar running mate was, maar Douglass wist hier niets vanaf. Ook voerde Douglass geen campagne, maar steunde zittend president Grant.
Eerder in 1872 brandde zijn huis af en vermoedelijk was het aangestoken. Hierop besloot Douglass te verhuizen naar Washington D.C. voor zijn eigen veiligheid. Douglass bleef spreken en uitte zich tegen discriminatie, racisme en voor vrouwenrechten. In 1882 overleed zijn vrouw, waarna hij in 1884 hertrouwde met Helen Pitts. Helen Pitts was een blanke vrouw. Toentertijd werden huwelijken tussen Afro-Amerikanen en blanke Amerikanen als omstreden gezien. Ook was Pitts 20 jaar jonger dan Douglass en ook Douglass's kinderen keurden het huwelijk af.
Latere leven en overlijden
President Rutherford B. Hayes benoemde Douglass tot United States Marshall in Washington D.C. In 1877 bezocht hij zijn oude slavenmeester, Thomas Auld, die op sterven lag. Douglass vergaf Auld toen. Datzelfde jaar kreeg Douglass zijn eigen huis, Cedar Hill, in Washington D.C. Dit huis is tegenwoordig een museum over zijn leven. Tussen 1886 en 1887 reisde Douglass naar onder meer Engeland, Ierland, Italië, Frankrijk, Egypte en Griekenland. In Ierland sprak hij zich uit voor zelfbestuur. Douglass was lid van de Republikeinse Partij. In 1888 kreeg hij de vraag om de presidentskandidaat voor de verkiezingen te worden. Douglass kreeg zelfs een paar stemmen van de Republikeinen om dit te worden. Douglass weigerde presidentskandidaat te worden en uiteindelijk kozen de Republikeinen James A. Garfield als kandidaat werd (en de verkiezingen won).
In 1889 werd Douglass ambassadeur namens de Verenigde Staten in Haïti. Douglass legde zijn functie echter neer in 1891. president Benjamin Harrison wilde namelijk Amerikaanse troepen in Haïti. Haïti vroeg Douglass wel om het paviljoen van het land te overzien op de wereldtentoonstelling van 1892 in Chicago. Een jaar later liet Douglass enkele huizen bouwen, waar Afro-Amerikanen konden wonen, in Baltimore. Dit huizencomplex bestaat nog steeds en heeft de naam Douglass Place.
Op 20 februari 1895 overleed Douglass in zijn huis op 77-jarige leeftijd aan een hartaanval. Hij werd begraven in een kerk in Washington D.C. 25 jaar later werd zijn kist verplaatst naar Rochester in de staat New York. Hier ligt hij begraven naast zijn tweede vrouw.
Werken
Tijdens zijn leven heeft Frederick Douglass de volgende boeken en speeches geschreven:
- The Church and the Prejudice (1841)
- A Narrative of the Life of Frederick Douglass, an American Slave (1845)
- What to the Slave is the Fourth of July? (1851)
- The Heroic Slave (1853)
- My Bondage and My Freedom (1855)
- Self-Made Men (1859)
- Life and Times of Frederick Douglass (1881)
Monumenten
De volgende monumenten en vernoemingen zijn opgericht ter nagedachtenis van Douglass:
- Een standbeeld in het Capitool in Washington D.C., geschonken door de stad zelf.
- Frederick Douglass National Historic Site in Washington D.C.
- Frederick Douglass Square Historic District in Boston, Massachusetts.
- Douglass Park in Chicago, Illinois.
- Frederick Douglass - Greater Rochester International Airport in de staat New York.
- Verschillende scholen.
- Frederick Douglass Memorial Bridge in Washington D.C.
- Douglass Place in Baltimore, Maryland.
- De Frederick Douglass Memorial in New York City.
In 2016 heeft Washington D.C. besloten, dat als het ooit een staat wordt, het de naam Douglass Commonwealth krijgt.